Album recensie George Michael - Faith (1987)
Wham! was geschiedenis, en het werd tijd dat George liet zien wat ie kon. (dat deed ie ook al in Wham, maar dat imago......)
1.Faith (3:13)
De tonen van de Wham! song Freedom komen me tegemoet in kerk achtige sfeer. Michael lijkt met deze tonen zijn verleden defnitief achter zich te laten, en zegt ons dat we vertrouwen moeten hebben in wat komen gaat. Dit nummer vond ik als jochie geweldig. Nu, jaren later is dat enthousiasme wat gezakt. Nog steeds wel aardig, maar iets te simpel.
2.Father Figure (5:36)
Deze track laat meteen horen waar de man toe in staat is als songschrijver. Wat een klasbak is dit nummer zeg. Fantastische melodie, mooie dromerige muziek, en erg mooi gezongen. Het statement is gemaakt: George is hier, en hij is een blijver. De maxi cd single bevat een instrumentale versie van deze track, die ook erg de moeite waard is. Zeer bijzonder nummer.
3.I Want Your Sex (Parts 1 & 2) (9:17)
Het was 1987, en een titel als deze kon echt nog niet. George Michael deed 't gewoon. In vele landen verbannen van airplay, wat alleen maar voor meer verkoop zorgde. Slimme zet. Maar het nummer mag er ook echt wezen. De sex straalt ook van de muziek af. Lekker die beat, bas en drums. Mooie koortjes van Michael, gewoon een goed nummer. Ik kocht destijds de maxi single die deel 1, 2 en 3 bevatte. Jammer dat die versie er niet in zijn geheel op staat hier. De lp moet het doen zonder deel 3, en op de cd versie was het een bonus track, die dus nog los stond van deel 1 en 2. De 3 bij elkaar zijn simpelweg een erg mooi geheel, en zijn voor het album ruw uitelkaar gerukt. Deel 2 is een wat meer funky versie van de song, met wel andere teksten. Door de blazers doet het wel terug denken aan Wham.
4.One More Try (5:50)
Dit is altijd mijn één van mijn favoriete ballads geweest van George. Wat mooi gezongen! Het heeft alles, uithalen, hoge noten, een rauw randje in de stem, absoluut grote klasse. De unplugged versie die hij later zou doen had wat meer gospel invloeden, maar maakte het nummer zeker niet slechter. Zeer knappe song!
5.Hard Day (4:48)
De zwaar aanwezige bas valt op in dit nummer. Het ritme van de elektonische drums is opzwepend, en de zang van George opgefokt. En dat past bij de titel. Ik vind het een heerlijk nummer, maar omdat de remix versie ook de cd als bonus versie is verschenen, is dit nummer wat verpest voor me. Niet dat ik de remix slecht vind, maar ik koppel die twee versies altijd aan elkaar, en er is een overload geweest van dit nummer door de dubbele aanwezigheid denk ik. De versnelde stem van George aan 't eind vind ik overigens wel een geweldig deel van de song.
6.Hand to Mouth (4:36)
Deze song is een kritische noot naar de politiek in de USA van die tijd. De kritiek wordt neergezet in een dromerige sfeer qua muziek. Vocaal is de man weer top bezig. Het nummer heb ik destijds als B-kant van Faith al enorm grijs gedraaid, en ik hoor 'm nog steeds erg graag. Erg mooie song.
7.Look at Your Hands (4:37)
Een nummer wat me weer mee terug neemt naar de Wham periode. Het klinkt alsof het ook op Wham! - Make It Big (1984) had kunnen staan. Dit heeft natuurlijk te maken met de blazers die prominent aanwezig zijn. Zeer aanstekelijk nummer. Heeft me altijd verbaasd dat dit geen single is geworden. Het is geeïndigd als B-kant. Daar gaat mijn gevoel voor hitgevoelige songs.
8.Monkey (5:06)
George neemt op dit album serieuze problemen op zich, deze keer een drugs verslaafde vriend(in) die hij voor de keuze stelt, de drugs (monkey) of ik. Een felle George, ik vind 't mooi om te horen. De single versie is gemixt door de 2 heren uit de Prince stal (the Time) Jimmy Jam en Terry Lewis. Ik vind dat die mix afbreuk heeft gedaan aan het nummer, maar wederom heb ik 't mis, want de single deed het erg goed. Ik vind deze versie veel krachtiger, en de boodschap komt veel duidelijker over.
9.Kissing a Fool (4:40)
Mooie jazzy ballad. Een van de mooiste nummers van het album, de 6e single, en de minst succesvolle. Op songs als deze komt zijn stem echt tot zijn recht vind ik. Hij schijnt de zang in één take opgenomen te hebben, wat ik me ook echt kan voorstellen, want daar is de man toe in staat. Mooie afsluiter van de lp.
Dit album bewees dat hij wel veel meer dan alleen maar die zanger van die boy band was. Hij liet zien een zeer talentvolle zanger en songwriter te zijn. Het vreemde is dat hij dat eigenlijk ten tijde van Wham ook al liet zien, maar dat werd wat ondergesneeuwd door het imago van mooie mannen bandje. In feite is Wham George Michael, maar nog aan de lijntjes van de platenmaatschappij, en mentaal ondersteund door vriend Ridgeley.
Ik speel dit album nog altijd met veel plezier, en kan ook het recentere werk (ook al is dat niet veel) erg waarderen. ik heb de man ook al een paar keer live mogen aanschouwen, en ook daar bewijst hij een hele grote te zijn. Nog steeds een top plaat!
