Leo's Bloghuis (Mijn bevindingen van muziek): Album recensie Prince - Planet Earth (2007)

Leo's Bloghuis (Mijn bevindingen van muziek): Album recensie Prince - Planet Earth (2007): Album recensie Prince - Planet Earth (2007) Dit album werd gratis verspreid met de Engelse en Ierse Mail on Sunday. Dit was weer een...

Album recensie Prince - Planet Earth (2007)

Album recensie Prince - Planet Earth (2007)

Dit album werd gratis verspreid met de Engelse en Ierse Mail on Sunday. Dit was weer een mooie truck van Prince, die eerder het internet dood had verklaart, en dus een andere revolutionaire manier zocht om zijn muziek de wereld in te brengen. Toen was het nieuw, nu vaak gekopieerd (Prince deed t in 2010 nog een keer met 20ten in België en Frankrijk)Vervolgens kreeg iedereen die een ticket had voor zijn 21 O2 shows in Londen in 2007 ook een exemplaar mee. Zo zorgde de man ervoor dat er genoeg voor verzamelaars was, en belangrijker, dat er mensen bekend werden met zijn muziek die er normaal niet naar zouden omkijken. Genoeg free publicity kwam hier mee in beweging, en dus wat dat betreft een slimme zet van de man. Vervolgens kwam er ook nog een retail cd uit, waar een leuk hologram hoesje bij zat. Echter alle uitgaves hebben geen info, of boekje. Erg summier dus. Ik draai voor deze recensie mijn dubbel LP versie, die in 2007 is uitgegeven, maar niet officieel is.

Planet Earth (5:51)
De eerste track van dit album doet meteen een zeer grote belofte. Het is een Prince track zoals ik ze graag hoor. Gezongen met zijn normale stem, een tekst die ergens om gaat (de zorg om de planeet aarde dus) en een erg mooie melodie. De achtergrond koortjes zijn zo Prince als ’t maar zijn kan. En het nummer eindigt met een heerlijke climax waar Prince al gitaar spelend en schreeuwend om onze aandacht vraagt. Het nummer is rond 2006/2007 opgenomen en laat oudgedienden Michael B op drums en Sonny T op bas horen. De sound van dit nummer bevalt me echt heel erg.

Guitar (3:45)
Deze track was een half jaar voor de definitieve release al eens uitgegeven (via 3121.com?). Het nummer was een stuk makker dan de versie die uiteindelijk op dit album te horen is. Die versie deed de titel totaal geen eer aan, want er was amper gitaar te horen. De opzet, tekst en basis waren verder hetzelfde. Deze versie was de eerste single van het album, en kreeg in Nederland (en nog steeds) veel airplay. Een bescheiden hit dus. Het is echt een oorwurm, en dus terecht dat deze werd opgepikt door de radio stations. Ik heb wel eens gehoord dat men het rifje aan U2’s I will follow doet denken.  Ik snap de vergelijking wel. Alleen U2 had niet zo’n weergaloze solo aan het einde van de song. Overigens blijf ik het raar vinden dat de solo weg wordt gedraaid. Een song met deze titel, met zo’n sublieme gitarist verdient toch een einde ala Let’s go crazy? Ook live buitte hij dit nummer naar mijn idee echt te weinig uit.  Overigens zijn hier weer Michael B en Sonny T op te horen.  Ondanks de kritische noot, toch een lekker nummer

Somewhere Here on Earth (3:45)
Een ballad die Prince past, de sound doet een beetje denken aan de Diamonds and Pearls periode. Het nummer schijnt werkelijk rond 2006 / 2007 opgenomen te zijn, maar de tekst “in this digital age, you can just page me” doet vermoeden dat de tekst al van een jaar of 10 eerder dateert. Toch een prachtig nummer, waarbij een mooie clip zat die in Praag is opgenomen. Het piano spel van Renato Neto is overigens opvallend mooi op dit nummer.


The One U Wanna C (4:29)
Een mini Revolution reünie, want Wendy & Lisa zijn te horen op dit nummer.  Het nummer kwam alleen in Nederland uit als promo cd single, maar deed niks. Het is wel een nummer wat ik als single zou verwachten, want lekker makkelijk, en goed in het gehoor liggend. Weer een zeer aardige track. 
Future Baby Mama (4:47)
Een nummer wat een Best Male R&B Vocal Performance grammy won.  Een gegeven wat bij mij ook juist de reden is dat ik dit nummer niet echt graag hoor. Teveel R&B naar mijn smaak. Maar er zit wel een Prince sound uit de 80’s in (Linn drum) wat het toch wel verteerbaar maakt. Het is wel mier en mier zoet.

Mr. Goodnight (4:26)
Dit nummer borduurt voort op de R&B sound die is ingezet met de voorganger. Prince is te horen als Will.I.Am impersonator (uhuh, come on, come on). Daar stoor ik me meestal aan bij anderen, en ook bij Prince vind ik het niet echt mooi. Na het refrein start Prince met een rap, en die klinkt toch wel lekker moet ik bekennen. De man heeft gewoon een prachtige stem, of hij nu zingt, praat of rapt. Dat maakt dit nummer toch erg genietbaar voor me. Hij verwijst naar 3121 halverwege het nummer, misschien een overblijver van dat album?

All the Midnights in the World (2:21)
Een iets te lief en zoet liedje naar mijn smaak. Prince zijn vocalen vliegen ook van hoog naar laag in bijna elke zin, en dat irriteert me een beetje. Mij doet het weinig. Gelukkig is het na een kleine 2 minuten alweer over. Wel leuk dat weer Wendy te horen is op dit nummer.
     
Chelsea Rodgers (5:41)
De single waarvan ik had verwacht dat het een hit kon worden. Typische disco sound en ritmes. Ook de reden dat ik dit nummer niet echt goed vindt. Een andere reden is dat Shelby naar mijn smaak een veel te grote rol heeft in dit nummer. Haar stem is veel te veel naar voren gedrukt, en Prince is op de achtergrond te horen. Zonde, en een gemiste kans. Shelby is de sfeermaker op het podium, en haar chemie met Prince was leuk om te zien, maar wat mij betreft had ze een veel kleinere rol mogen krijgen in de band. Prince besloot anders. Chelsea Rodgers is de dochter van Nile Rodgers. Ze verscheen in die periode vaak aan de zijde van Prince, en kreeg dus ook een lied toegeschreven. Catchy, maar niet mijn ding. Het schijnt dat Sheila E te horen is op deze track.

 

 

 Lion of Judah (4:10)

Een song met een Christelijke inslag, the lion of Judah refereert naar Jezus. Iets waar ik niet veel mee heb, maar de inhoud van de tekst zal voor mij het nummer niet verpesten. De sound van het intro doet me denken aan the Revolution. Ook al is er geen ex band lid wat mee werkt aan dit nummer. Prince zijn vocalen zijn niet laag, maar ook niet met zijn kopstem, en dat maakt het dat het lijkt dat hij soms op het randje van vals zingen zit. Dit is natuurlijk niet het geval, en is alleen maar knap te vinden dat hij zoveel kon met zijn stem. Het nummer eindigt met een mooie solo. Iets waar ik altijd van geniet bij Prince.

Resolution (3:40)
Op dit nummer zijn Wendy & Lisa weer van de partij, deze keer ook vocaal. Dat geeft een vertrouwd geluid. Wat had ik graag meer gehoord van dit soort samenwerkingen. Die 2 horen gewoon bij zijn band (vind ik) Het nummer zelf vind ik niet echt hoogstaand. De tekst gaat net als de opener over de wereld, en zijn problemen. Een aardig nummer, maar beetje een gezapig einde aan dit album.  Het meest interessante is voor mij de aanwezigheid van de twee eerdergenoemde dames.
Dit album is vaak wat onterecht betiteld als slecht. Maar er staan simpelweg teveel leuke songs op dit album om het zo weg te zetten.  Het 2e deel van het album kakt heel even in, en er zouden 3 nummers vervangen mogen worden wat mij bertreft, maar nog steeds is het een zeer vermakelijk album. Als het album het niveau van de 1e 3 nummers zou vasthouden, zou dit een top album geweest zijn.  De plaat duurt ook niet te lang, en dus helemaal prima.