Album recensie Prince - 3121 (2006)
Prince was al vanaf 2002 niet meer in Europa geweest met een tournee, en ook 2006 was weer een jaar met wel een album, maar geen tour. Amerika had de eer om Prince te huisvesten in Las Vegas van november 2006 tot april 2007, waar hij in totaal 40 shows gaf onder de noemer 3121. Met de release van dit album werd een golden ticket wedstrijd uitgeschreven, en in een select aantal landen zat er een gouden ticket in de cd (per land één) die toegang gaf voor een huiskamer concert (in de 3121 residence van Prince). Ook in ons land was er één gelukkige. Ik heb er ooit wel eens iets van gezien, maar weet eigenlijk niet wie ze was, en hoe ’t is geweest. Deze jaren zonder tour vond ik wel wat moeilijk als fan, want met alleen muziek wordt de liefde voor muziek niet gevoed. Zeker niet met een performer als Prince. Als je als liefhebber gewend was dat de man bijna jaarlijks kwam, waren dit toch tropenjaren. En dat zou nog duren tot 2010 (voor ie weer naar Nederland zou komen) de O2 shows in Londen 2007 boden wel uitkomst om die dorst te lessen, maar je moest wel een tripje maken. Achteraf gezien allemaal mooie ervaringen natuurlijk.
1.3121 (4:31)
De titeltrack begint meteen veelbelovend met een funky drum, en stuwende funky bass. Het gitaartje start langzaam op om daarna mee te funken. Een versnelde en vertraagde Prince stem introduceren de track. De leadvocals worden vervolgens door de versnelde Prince (Camille, ben je daar weer?) en een “normale” Prince gezongen. Prince kondigt een feestje aan in zijn optrektje in Bevery hills, 3121 genaamd. Het is vooral de stuwende bas die dit zo’n lekker nummer maakt. Oud gedienden Sonny T en Michael B zijn te horen op deze track, en dat is een vetrouwd geluid. Er zitten ook wat verwijzingen naar zijn latere album uit 2009 in. In het intro is iets onverstaanbaars te horen, dat stuk zit ook in Back from the lotus, en het nummer eindigt met It’s going down y’all, like the wall of Berlin. Een track met dezelfde titel van eerder genoemd album. Alle tracks zijn met de 2 oudgedienden, dus waarschijnlijk afkomstig uit dezelfde sessies.
2.Lolita (4:06)
Dit is een zeer catchy nummer, wat makkelijk op single uit had kunnen komen. Vreemd genoeg is dat niet gebeurd. Wel uitgevoerd in de finale van American Idols maar zonder release van een single dus. Iets wat ik bij Prince wel vaker opvallend vond. Ondanks dat dit een zeer poppy nummer is, vind ik het toch een goed te verteren track, en absoluut een meezinger. Niks mis mee.
3.Te Amo Corazón (3:37)
Dit was de eerste single die uitkwam voor het album 3 maanden later het levenslicht zag. Een mooie ballad, zwemmend op een Latino ritme. De titel verraad dat sfeertje ook al een beetje. De meningen over deze ballad zijn verdeeld, maar ik loop er echt mee weg. Prachtig gezongen, heerlijk relaxed sfeertje, en prachtige tekst. De orkestrale geluiden van Clare Fisher maken het geheel af. Niet voor niks gebruikt als lead filmpje in mijn huwelijksvideo.
4.Black Sweat (3:12)
Deze track maakte me destijds zo enorm blij. Prince had ’t nog. De funk druipt er vanaf, en ondanks dat de man vloeken en seks had afgezworen, is dit nummer één en al sex. Hij deed ’t nog steeds, alleen iets subtieler, alhoewel… Het werd de 2e single, en er zat een geweldige zwart wit videoclip bij. Absoluut een track die het niveau omhoog trek van dit album.
5.Incense and Candles (4:05)
Helaas vond Prince het nodig om een stemvervormer te gebruiken voor dit nummer. Iets wat ik altijd toeschreef aan artiesten die niet konden zingen (Kanye West bijvoorbeeld) maar nu was hij er ook voor gevallen. Waarom? Ik weet ’t niet, want ik vind het absoluut afbraak doen aan dit nummer. Het is ook nog eens een R&B getint nummer, iets wat met mij niet zo’n goede band heeft, dus hier haak ik helaas even af. Tamar Davis is te horen als achtergrond zangeres op deze song. Haar bijdragen zullen naar mijn smaak later op dit album voor nog meer zwakke momenten zorgen.
6.Love (5:46)
Een uptempo nummer wat de voorganger gelukkig snel doet vergeten. Weliswaar met Tamar weer hoorbaar, maar deze keer niet als stoorzender. Mooie vocalen van Prince, een funky gitaar, en een lekkere beat. Later verscheen er ook nog een akoestische versie op 3121.com. Deze versie mag er ook zijn, maar de versie op het album heeft toch mijn voorkeur.
7.Satisfied (2:50)
Dit nummer link ik altijd aan On the couch van Musicology. Zelfde stijl, oldskool Prince, die een sexy ballad zingt. Ook Do me, baby van Controversy leg ik in het zelfde schaaltje. Satisfied is wel de minst favoriete van deze drie. Niet omdat het slecht is, maar omdat ik het niet echt verrassend vind.
8.Fury (4:02)
Dit nummer speelde Prince live bij een optreden bij Saturday Night Live, voor het album uitkwam. Ik, en vele Prince fans werden omver geblazen, want dat was echt een lekker nummer. Veel gitaar, een felle Prince , het nummer klopte gewoon. Toen het album uitkwam, en de studio versie tehoren was, was dat voor velen dan ook een teleurstelling. Ook voor mij, want deze versie klinkt toch een stuk statischer dan wat we zagen bij SNL. Beter hadden we eerst deze versie gehoord denk ik, want het is natuurlijk gewoon een goed nummer.
9.The Word (4:12)
Prachtige vocalen van Prince, op een mooie melodie maken dit een mooie track voor mij. De akoestische gitaar past mooi in het plaatje. Het enige minpuntje vind ik de sax die uit een kastje lijkt te komen. Het nummer is helemaal door de man alleen ingespeeld en gezongen, en dat bewonder ik altijd heel erg. Daarom vergeef ik hem de nep sax. Het einde vind ik echt geweldig. Drums, en Prince die het nummer naar het einde schreeuwt. Ik hou ervan
10.Beautiful, Loved and Blessed (5:43)
Een duet met Tamar, en samen met Incense and Candles voor mij ook de twee zwakste schakels. Niet toevallig ook omdat het weer een doorsnee R&B song is. Prince had grootse plannen met Tamar, ze moest de nieuwe Beyonce worden. (Die link was er ook wel, ze zat in Girls Tyme, de voorganger van Destinys Child) Ze werd dan ook groots ingezet in de campagne voor 3121, om later hoor solo plaat te promoten. Deze werd wel gemaakt, en geperst, maar werd nooit officieel uitgebracht. Prince trok het project op het laatste moment terug. De officiële reden is nooit bekend gemaakt. Ik kon er niet echt rouwig om zijn, maar ineens was ze van het podium verdwenen. Haar album is wel verspreid voor een klein deel, en ondertussen een collectors item. Dit nummer was voor mij een reden om daar niet al te hard naar te zoeken. Dit jaar verscheen ze plotseling in the Voice (in Amerika) maar vloog er roemloos vroegtijdig uit.
11.The Dance (5:21)
Dit nummer was al bekend van https://www.musicmeter.nl/album/91269 maar voor 3121 nam hij deze nieuwe versie op. Deze versie vind ik persoonlijk ook een stuk beter. Het klinkt nu af, completer. De piano in het nummer (door Prince gespeeld) geeft weer een mooi Latijns Amerikaans tintje mee.Vooral het einde van het nummer vind ik super. Het nummer gaat langzaam naar een climax toe, met een schreeuwende Prince, en dat hoor ik altijd graag.
12.Get on the Boat (6:19)
Prince blijft in de Latin sferen met de afsluiter. Deze swingt de pan uit. Op dit nummer zijn o.a. Candy Dulfer , Maceo Parker en Sheila E ook te horen. Live was dit nummer ook altijd een feestje, maar met zo’n ritme kan dat ook niet anders. Probeer hier maar eens op stil te zitten.
Het album luister ik 10 jaar na release nog steeds graag. Het is zeker geen slechte plaat, en was ook voor een groter publiek een goede plaat. Er zat veel promotie omheen, en dat is bij Prince wel eens anders geweest. Bij het grote publiek waarschijnlijk allang weer een vergeten plaat, maar wat mij bertreft onterecht.
