Album Recensie Prince - Emancipation cd 3 (deel 3 van 3)
25.Slave
(4:51)
Dit nummer heeft er ongeveer 15 jaar over gedaan
om te rijpen bij mij. Heel erg lang heb ik er echt niks aan gevonden, maar nu
hoor ik het graag. Het is voornamelijk Prince, bas en drums. Prince uit zijn
teleurstelling in de mensheid in de eerste beste zin: Everybody keeps tryin' 2 break my heart, Everybody except 4 me. I just want
a chance 2 play the part. The
part of someone truly free. Het thema van de plaat zit verwoven in dit nummer. De
drum roffel is “gesampled” van Ain’t no place like you, een nummer van
vrouwlief Mayte, wat een jaar eerder verscheen.
26.New World (3:43)
Dit nummer heeft me nooit kunnen bekoren, en dat
doet het nog steeds niet. Muzikaal gezien vind ik het echt veel te plastisch.
Origineel bedoeld om te fungeren als b-kant voor the most beautiful girl in the
world, maar dat nummer bracht Prince onafhankelijk van Warner uit, en één nieuw
nummer vonden zij wel genoeg, dus deze bleef op de plank liggen tot dit album
uitkwam. Wat mij betreft had ie daar nu nog mogen liggen.
27.The Human Body (5:42)
Weer een nummer waar ik niet zo heel veel mee kan,
Een stevig diepe dance beat begleidt het nummer. Het neigt wat naar Techno.
Prince was in de jaren 9 bezig met een techno getint album, wellicht is dit een
nummer wat daar op had moeten staan? Prince zingt met zijn kopstem, en pas rond 2
minuten komt er een beetje variatie in het nummer. Ik vind het niet heel erg
slecht, maar tussen mijn favorieten lijst staat dit ook zeker niet.
28.Face Down (3:17)
Prince goes rap. Dat is niet iets nieuws, en als
hij rapt vind ik het vaak wel interessant. Dat is zeker het geval bij dit
nummer. Hier hoor je nog de Prince die geen blad voor de mond neemt, en het F
word lekker vaak gebruikt. Er bestaat ook een gecensureerde uitgave van dit
album, waar dit nummer dus aardig op wordt verminkt door de scheldwoorden “terug”
te draaien. Het nummer was bedoeld als
single, er werd al een promo single versrpreid die een remix van dit nummer
bevat. In feite is het een nieuw opgenomen versie, die veel meer neigt naar R&B,
en het nummer zoals hij hier te horen is geen eer aan doet. Ik geniet van de
funky drum en bas. Eindelijk een killer track. Dat was even zoeken.
29.La La La Means I Love U (3:59)
Een cover van de Delfonics. Zoeter dan zoet vind
je het niet, zowel muzikaal als tekstueel.
Michael Jackson deed deze als klein ventje ook, en ook die versie, als
het origineel maakt geen indruk, Het nummer wat Prince zingt begin met “hey
girl”…. En dan ben ik al weg… Boyband all over.. Verschrikkelijk nummer. Het
drum roffeltje is overigens een sample van het origineel.
30.Style (6:40)
Dit nummer bevat een sample van Atomic dog van
George Clinton. Ironisch genoeg zou hij in 1999 verklaren (in een interview met
de heren van Soulwax) afgeven op mensen die zijn nummers coveren en samplen. De
pot verwijt de ketel?? Het maakt dit nummer wel tot een funky geheel. Een die
goed past in het oevre van de man. De
semi rap over wat Style dan wel allemaal inhoudt vind ik erg genietbaar. En ook Mayte komt weer aan de beurt: “style
is Mayte in the shower”.. meer hoeven we niet te weten. Lekker nummer, mede door
de aanwezigheid van oudgediende Eric Leeds. Style is the soul of New Power!.
31.Sleep Around (7:42)
Een nogal dansbaar nummer waarop ik niet kan
blijven stilzitten. Van dit nummer snap ik niet dat het geen single werd. Hoe
toegankelijk wil je het hebben? Voor mij één van de lekkerste tracks van dit album.
Zijn performance bij Oprah van dit nummer vind ik ook altijd nog heerlijk om te
zien. Prince is vorm. Overigens bevat
ook dit nummer weer een sample, deze keer van Tower op Power (Squib Cakes)
32.Da da Da (5:15)
Scrap D mag zich uitleven op dit nummer. Zijn
bijdrage doet me erg denken aan Jay Z, en het doet me niet veel. Pas als Prince
zijn geluid laat horen begint het te boeien. Zijn bijdrage maakt dit nummer dan
ook nog enigszins acceptabel. We waren dan wel van Tony M af, maar gast rappers
in het algemeen waren we nog niet van verlost in deze periode. Jammer. Wederom wat censuur in de gekuiste versie.
33.My Computer (4:37)
Prince had Kate Bush geholpen op haar album the
Red shoes, en nu was het blijkbaar haar beurt. Dus ze is te horen als gast
vocaliste in het refrein, het is een zeer bescheiden rol, maar haar specifieke
geluid is goed te horen. Het nummer zelf
is aardig, maar weer geen hoogvlieger. Het nummer heeft zelfs een wat vervelend einde,
de zin “ A better life” wordt daarin –tig keer hehaald, en na een paar keer heb
ik dat wel gehoord.
34.One
of Us (5:19)
De drumsound van dit nummer deed me de 1e
keer vermoeden dat het Prince zijn versie van Love thy will be done was (die ik
enorm mooi vind) maar dat was wishfull thinking. Het bleek een weer een cover,
deze keer van Joan Osborne. Je hoort Prince wat zeggen in het intro, wat meteen
het gevoel geeft dat dit nummer live is opgenomen. Dit blijkt ook het geval.
Mayte verzorgt de achtergrond vocalen, en dit doet ze erg mooi moet ik zeggen.
Qua tekst past het nummer erg goed bij Prince, en ik vind het ook een mooie
uitvoering, maar ik ben ook van mening dat het refrein net iets te hoog
gegrepen is op de manier waarop hij het hier zingt. Ik hoor het niet vaak, maar het lijkt of het
hem hier heel veel moeite kost.
35.The Love We Make (4:39)
Het allerbeste wordt (bijna) bewaard tot het
laatste. Dit nummer maakt het bezit van de deze 3cd set alleen al waard. Prince
zelf heeft ooit gezegd dat hij via dit nummer met geest van een dierbare
spreekt, die is overleden aan drugs. Het vermoeden is dat het gaat om de broer
van Wendy, die aan een overdosis stierf in 1995. Vanaf de 1e seconde
is dit een nummer wat je bij de strot grijpt. Zowel muzikaal, maar zeker ook
vocaal. Prince start heel laag, maar met elk refrein gaat hij in volume en toon
omhoog, maar blijft wel met zijn normale stem zingen. Wat hoor ik dit graag
zeg! Groot was dan ook mijn vreugde toen ik dit nummer live mocht meemaken tijdens
één van de North sea jazz shows. Hij speelde het nummer tot recent toe graag,
het zegt ook veel over zijn waardering voor deze track. Wat een top nummer. The only love there is, is
the love make…..
36.Emancipation (4:12)
Het slotstuk heeft een Stevie Wonder feel. Dat
komt door het funky synth geluid. De bas in dit nummer is ook heel erg fijn. Prince
refereert zelfs aan Purple Rain in dit nummer (see you in the Purple Rain),
toch heel wat voor iemand die niet terug wilde kijken. Tijdens de Brit awards
in 97 deed hij een uitvoering van dit nummer, die nogal afwijkend klonk. Je kon
zien dat het semi live was, die versie heb ik ook altijd erg boeiend
gevonden. Het is weer geen klassieker,
maar wel een verdomd lekker funky nummer. Prince is vrij, en iedereen mag het
weten.. “free, don’t think I ain’t. En dan eindigt de cd met hetzelfde geluid
als waar cd 1 mee begon, zijn de 3 speeluren voorbij, en is de cirkel rond.
Cd 3 heeft de kracht van 3 erg sterke songs (sleep
around, Face down en the love me make) waardoor deze schijf tot mijn favoriete
van de drie behoort. Maar als ik realistisch ben zou je van deze 3 schijven één
hele sterke Prince plaat kunnen maken. Maar Prince was nou eenmaal creatief, en
had geen oog voor overmaat, en dus deed hij wat hij wilde. Het geeft mij als
liefhebber 3 uur muziek, en dat vind ik allang goed, maar voor het grote
publiek moet dit toch een ander vehaal zijn geweest destijds. Commercieel niet
echt interessant, zeker ook omdat dit boxje destijds zeker 50 Nederlandse florijnen
gekost zal hebben.
Ik ervaarde dit album voorheen altijd als heel erg
sterk, daar kom ik nu wel iets op terug. Vaak is het iets teveel R&B georiënteerd,
iets wat ik van zijn jaren 90 werk vaker een manco vindt. Maar ik vind het ook
wel stijlvol dat hij als onafhankelijke artiest deed wat hij wilde, en
eigenlijk deed wat Warner nooit aandurfde, een 3 dubbelaar uitbrengen. Wat dat
betreft was dit ook nog een dikke vinger naar WB.
Nu vind je dit album vaak voor een paar euro, en
voor dat geld heb je gewoon wel een zeer leuk album in huis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten