Album recensie Guy Garvey - Courting the Squall (2015)
Nadat ik 2 nummers zag bij Jools Holland had ik al besloten dit album te kopen. Dat impulsieve gedrag is beloond met een album wat ik in zijn geheel heel erg mooi vind.
1.Angela's Eyes (3:44)
Het album start met een kunky tune zowaar. Dat is toch meteen verrassend te noemen, want dat verwacht je niet bij de zanger van Elbow. Ik zag 'm dit nummer ook live doen bij Jools Holland, en dat knalde er meteen lekker in. Ook op plaat is dat het geval. Die synth solo is werkelijk fantastisch, en de percussie op dit nummer maakt het dat ik moet mee bewegen. Ook deze stijl staat de man dus. Hij slaagt met vlag en wimpel, cum laude!
2. Courting the Squall (4:30)
Het titelnummer neigt naar de sound van de band waar we Guy van kennen. Een vergelijk trekken is niet te voorkomen, zijn stem is daar te bepalend voor. De harp in dit nummer is een mooie toevoeging. Het is een mooi rustig nummer, met een drum die toch nog wat onrust veroorzaakt qua ritme. Het is niet het niveau van de opener, maar zeker een prettige luisterervaring.
3.Harder Edges (5:28)
Weer een funky/jazzy drum. Een goed passend piano geluid combineert het met een bas tot een mooi nummer. Halverwege komt er een een verrassend blazers ensemble om het stuk wat opgewekter en nog funkier te maken. Wat leuk! Dit maakt het zo anders dan die Elbow sound die je toch steeds denkt te horen! Leuk, en ook nog goed!
4.Unwind (5:49)
Een aanstekelijk basloopje sleept me langzaam maar gewillig mee naar Unwind. Wat een mooi stemgeluid heeft Garvey toch. Daardoor is het grootste deel van het album sowieso al geslaagd. Mooi ook hoe lang dat intro lijkt te duren, net als het middenstuk. De mooie klassiek klinkende piano die het nummer komt versterken is de kers op de taart. Mooi op de achtergrond, maar toch zo aanwezig. Er is geen haast, dit nummer straalt rust uit. En dat is precies wat de titel mij meegeeft. Heel prettig nummer dit.
5.Juggernaut (5:36)
Dit nummer is weer wat meer in de Elbow stijl. Rustig, muzikaal en tekstueel. Mooi en bescheiden. Weer het geluid van een harp op de achtergrond. Dat is absoluut een verrijking van het nummer.
6.Yesterday (5:06)
Qua percussie moet ik meteen denken aan een Tom Waits nummer. Dat is dan ook wel de enige gelijkenis die er te trekken is. Zodra Guy zijn stem inzet is die gedachte weg. Het nummer klinkt als een spannend verhaal. De piano zorgt hier voor het grootste deel voor. Muzikaal vind ik dit echt een erg goed nummer. Ook het refrein trekt extra aandacht. Erg fijne opener van kant B
7.Electricity (3:41)
Ik waan me in een donker cafe ergens in de vroege 50's van de vorige eeuw. De Amerikaanse Jolie Holland heeft de eer om mede te zorgen voor de vocalen. Dit is een mooie combinatie van twee stemmen. Het nummer is een wat vreemde eend in de bijt, maar zeker niet vervelend. De stem van Garvey past ook erg mooi in deze stijl. Ik blijf het ook mooi vinden hoe zijn uitspraak is van bijvoorbeeld het woord "love". Dat accent vind ik prachtig.
8.Belly of the Whale (3:54)
En weer terug naar een funky ritme. Het basloopje doet lekker mee. Dit klinkt goed! Ik hoor de stem van Garvey terug op vrschillende sporen, gezongen hoog, minder hoog en laag. Ik kan het fout hebben, maar de combi van deze drie tegelijk is lekker om te horen. Tijdens het refrein vallen er blazers in, die het zelfde deuntje blazen als de bassist speelt. Erg aanstekelijk nummer.
9.Broken Bottles and Chandeliers (4:33)
Weer een nummer wat op een Elbow plaat had kunnen staan. Mooi traag nummer, lekkere relaxte muziek, dit is mooi. Weer de blazers, maar deze keer niet funky, maar soul achtig. Het maakt het nummer wat levendig.
10.Three Bells (2:54)
De afsluiter is een erg ingetogen nummer. Het maakt een mooie balans in uptempo en ballads op de plaat. Ik ben zeer tevreden.
Aan een vergelijking ontkom je niet. Het is de stem van Elbow, en dit album neigt deels toch naar de band. Als ik het dan vergelijk met Elbow - The Take Off and Landing of Everything (2014) vind ik dit album toch een stukje lekkerder. Elbow kan soms wel wat pit gebruiken, zoals die heerlijke synth solo in Angela's eyes. Ik mis de muzikanten van Elbow in ieder geval niet op deze plaat. Hij bevalt me zeer goed, en wordt met elke draaibeurt beter.
1.Angela's Eyes (3:44)
Het album start met een kunky tune zowaar. Dat is toch meteen verrassend te noemen, want dat verwacht je niet bij de zanger van Elbow. Ik zag 'm dit nummer ook live doen bij Jools Holland, en dat knalde er meteen lekker in. Ook op plaat is dat het geval. Die synth solo is werkelijk fantastisch, en de percussie op dit nummer maakt het dat ik moet mee bewegen. Ook deze stijl staat de man dus. Hij slaagt met vlag en wimpel, cum laude!
2. Courting the Squall (4:30)
Het titelnummer neigt naar de sound van de band waar we Guy van kennen. Een vergelijk trekken is niet te voorkomen, zijn stem is daar te bepalend voor. De harp in dit nummer is een mooie toevoeging. Het is een mooi rustig nummer, met een drum die toch nog wat onrust veroorzaakt qua ritme. Het is niet het niveau van de opener, maar zeker een prettige luisterervaring.
3.Harder Edges (5:28)
Weer een funky/jazzy drum. Een goed passend piano geluid combineert het met een bas tot een mooi nummer. Halverwege komt er een een verrassend blazers ensemble om het stuk wat opgewekter en nog funkier te maken. Wat leuk! Dit maakt het zo anders dan die Elbow sound die je toch steeds denkt te horen! Leuk, en ook nog goed!
4.Unwind (5:49)
Een aanstekelijk basloopje sleept me langzaam maar gewillig mee naar Unwind. Wat een mooi stemgeluid heeft Garvey toch. Daardoor is het grootste deel van het album sowieso al geslaagd. Mooi ook hoe lang dat intro lijkt te duren, net als het middenstuk. De mooie klassiek klinkende piano die het nummer komt versterken is de kers op de taart. Mooi op de achtergrond, maar toch zo aanwezig. Er is geen haast, dit nummer straalt rust uit. En dat is precies wat de titel mij meegeeft. Heel prettig nummer dit.
5.Juggernaut (5:36)
Dit nummer is weer wat meer in de Elbow stijl. Rustig, muzikaal en tekstueel. Mooi en bescheiden. Weer het geluid van een harp op de achtergrond. Dat is absoluut een verrijking van het nummer.
6.Yesterday (5:06)
Qua percussie moet ik meteen denken aan een Tom Waits nummer. Dat is dan ook wel de enige gelijkenis die er te trekken is. Zodra Guy zijn stem inzet is die gedachte weg. Het nummer klinkt als een spannend verhaal. De piano zorgt hier voor het grootste deel voor. Muzikaal vind ik dit echt een erg goed nummer. Ook het refrein trekt extra aandacht. Erg fijne opener van kant B
7.Electricity (3:41)
Ik waan me in een donker cafe ergens in de vroege 50's van de vorige eeuw. De Amerikaanse Jolie Holland heeft de eer om mede te zorgen voor de vocalen. Dit is een mooie combinatie van twee stemmen. Het nummer is een wat vreemde eend in de bijt, maar zeker niet vervelend. De stem van Garvey past ook erg mooi in deze stijl. Ik blijf het ook mooi vinden hoe zijn uitspraak is van bijvoorbeeld het woord "love". Dat accent vind ik prachtig.
8.Belly of the Whale (3:54)
En weer terug naar een funky ritme. Het basloopje doet lekker mee. Dit klinkt goed! Ik hoor de stem van Garvey terug op vrschillende sporen, gezongen hoog, minder hoog en laag. Ik kan het fout hebben, maar de combi van deze drie tegelijk is lekker om te horen. Tijdens het refrein vallen er blazers in, die het zelfde deuntje blazen als de bassist speelt. Erg aanstekelijk nummer.
9.Broken Bottles and Chandeliers (4:33)
Weer een nummer wat op een Elbow plaat had kunnen staan. Mooi traag nummer, lekkere relaxte muziek, dit is mooi. Weer de blazers, maar deze keer niet funky, maar soul achtig. Het maakt het nummer wat levendig.
10.Three Bells (2:54)
De afsluiter is een erg ingetogen nummer. Het maakt een mooie balans in uptempo en ballads op de plaat. Ik ben zeer tevreden.
Aan een vergelijking ontkom je niet. Het is de stem van Elbow, en dit album neigt deels toch naar de band. Als ik het dan vergelijk met Elbow - The Take Off and Landing of Everything (2014) vind ik dit album toch een stukje lekkerder. Elbow kan soms wel wat pit gebruiken, zoals die heerlijke synth solo in Angela's eyes. Ik mis de muzikanten van Elbow in ieder geval niet op deze plaat. Hij bevalt me zeer goed, en wordt met elke draaibeurt beter.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten