Album Recensie Prince - Emancipation cd 2 (deel 2 van 3)

Album Recensie Prince - Emancipation cd 2 (deel 2 van 3)

 

 

 

 

13.Sex in the Summer (5:57)

Dit nummer had origineel conception als titel. Het intro laat het hartje van het toen nog ongeboren kindje van Prince en Mayte horen. Het is een mooi geluid, maar zo enorm triest dat dit kindje maar één week in leven is geweest.  De Drum rol is een sample van Funkadelics Good Old Music en past lekker in het nummer. Het geeft het nummer een lekkere zomerse en vrolijke sfeer. Verder neigt het nummer weer veel naar R&B. Iets wat de start van dit album toch overheerst. Het is vooral de positieve vibe die deze plaat toch prettig maakt.  Het tweede deel van de song wordt muzikaal gezien toch nog interessant omdat het R&B gevoel wat verdwijnt doordat er ineens een piano, gitaar en bas ten tonele verschijnen.      

14.One Kiss at a Time (4:41)

Een typische Prince ballad. Ik hoor geluiden die ik ook op de For You en Controversy albums hoorde (synths) en dat vind ik altijd mooi. Vocaal erg mooi, en muzikaal ook erg aantrekkelijk. Ondanks wederom een R&B invloed vind ik dit echt een prachtig nummer.  Vooral de break na “time would stop”…..  “and the sky would fall” heel subtiel gedaan. Ik voel wederom de liefde van Prince voor Mayte. 

15.Soul Sanctuary (4:41)

Een liefelijk nummer mede geschreven door Sandra st. Victor. Het nummer maakt me vooral relaxed maar doet me verder weinig. Behalve dat ik Prince hoor zingen “baby I love the taste of you”. Eindelijk weer eens een wat ondeugende tekst van de man. Of kwam deze van de co-schrijver?

16.Emale (3:38)

We zijn weer terug bij de R&B. Het is wederom gewoon een lekkere track, maar niet één die in mijn persoonlijke Prince top 100 terecht zou komen.

17.Curious Child (2:57)

Een mooi en ontroerend lief nummer over het kind van Prince en Mayte. Muzikaal mooi, rustig, en vol liefde. Vocalen vind ik echt prachtig. Absoluut een van de hoogtepunten op dit album. De wetenschap dat het kindje maar één week mocht leven maakt het ook wat wrang. Een dubbele lading op dit nummer.  

18.Dreamin' About U (3:52)

Het nummer loopt gladjes over in het volgende hoogtepunt van dit album. Weer een vocaal knap werkstuk van Prince.  Echter zingt hij alleen het refrein, de rest van het nummer wordt opgezegd / gefluisterd. De sax van Eric Leeds blaast er met zoveel schoonheid doorheen, dat maakt het nummer compleet. De subtiele geluiden van een triangel (?) en de mooie relaxte gitaar geven het nummer een prachtige sfeer. Klasse nummer.

19.Joint 2 Joint (7:52)

Een nummer met een hip hop / R&B touch. Het is door de hip hop invloed funky genoeg om het toch lekker te maken. Het sampletje “sex me” vind ik wat vervelend na 2 minuten. Het loopt door het hele nummer heen, dus daar zal ik door heen moeten. Wat wel verrassend is, is de gitaar, en dus de muzikale wending die er ineens inkomt na 2 minuten. Helaas is de rap van Ninety-9 totaal overbodig wat mijn betreft. Wat daarna volgt is een soort Tiroler dijengeklets wat ik ook niet helemaal kan plaatsen. Rond vijf en halve minuut komt de rauwe schreeuwerige Prince met gitaar weer langs. Helaas weer van korte duur.  De laatste traktatie is een heerlijke bas solo. Dit nummer vliegt werkelijk van links naar rechts. Er gebeurt nét iets te veel. Daarom heeft het twee gezichten voor mij.

20.The Holy River (6:55)

Een gang naar de kerk met Prince als priester. De tekst is erg bijbelgericht, maar ook gericht op de naastenliefde. Een mooie boodschap dus. Dit nummer werd ook als single uitgebracht, maar faalde jammerlijk.  Het hoogtepunt van het nummer, de gitaarsolo, werd van de single weg ge-edit, en dat maakt het een vrij vlak nummer. Compleet zoals hij op dit album staat is het een zeer aardig nummer. Een instrumentale versie (weliswaar later opgenomen) zou als b-kant voor Face down worden uitgebracht, helaas werd die single gecancelled, en dus ook de B-kant. Echter zag de instrumentale versie nog wel het levenslicht via een download van de (ik mis het nog steeds) fantastische NPGmusicclub.

 21.Let's Have a Baby (4:07)

Een ultieme liefdesverklaring aan Mayte, en de wens om een kind te krijgen. Als je dat kan verwoorden zoals Prince dat doet in dit nummer, ben je van grote klasse! Vocaal schiet Prince van erg laag naar erg hoog. Alles wordt uit de kast getrokken, en ik geniet met volle teugen. De man dit ooit “I wanna fuck the taste of of your mouth” zong (in Let’s pretend we’re married van 1999) komt op de proppen met dit nummer wat rechtstreeks je hart in boort.

22.Saviour (5:48)

Wederom een ballad, maar dan rock georiënteerd. Ingespeeld door de NPG van the Gold experience periode, en dat is merkbaar. Het heeft veel meer bite, energie en het klinkt gewoon erg ok! Mooie solos van Prince op gitaar. Tekstueel volgens mijn weer een enorme liefdesverklaring aan Mayte. Zonder haar stelde hij niks voor, waarom ziet hij dat nu pas? In de climax gaat Prince vocaal ook lekker los. Het wordt steeds schreeuweriger, een vocaal duel met de gitaar! Meer van dit soort nummers graag!

23.The Plan (1:47)

Een instrumentaal zweverig intermezzo. Dit nummer zou later in een langere versie terug keren op de Kamasutra experience (die bij de NPG uitgave van Crystal Ball zat toegevoegd) Het haalt het euforische gevoel van Saviour helaas wat weg. De overgang is te groot. Maar goed dat ze uiteindelijk hebben gekozen voor een ingekorte versie van dit nummer. De lange zou echt teveel van het goede geweest zijn (en dat scheelt maar zo’n 15 seconden)

24.Friend, Lover, Sister, Mother / Wife (7:37)

Weer een ballad, weer R&B, weer vol met liefde voor Mayte. Het is vooral het laatste wat het toch een erg mooi nummer maakt. Hoe zoet het ook is, de liefde maakte het wel dat Prince erg mooie teksten schreef. Ook vocaal bevalt dit nummer me weer erg goed. Het R&B tintje neem ik deze keer voor lief.

 

Ook schijfje twee barst weer van de R&B invloeden. Zelfde verhaal als met het eerste cdtje. En ook dit deel van het album is ondanks dat toch boeiend genoeg om 'm met interesse uit te luisteren. Prince was verliefd, en vrij. Wat een mooie en blije tijd moet dit in zijn leven geweest zijn. Het gladde van het R&B is ook erg goed te zien in het onderstaande promo filmpje (wat nooit is uitgebracht). Het glazuur springt bijna van je tanden als het het ziet. Prince die boyband achtige trekjes (lees moves) vertoont. Nu we helaas in de periode zijn aangekomen waarin we alles wat nieuw van de man is moeten koesteren, is dit gladde filmpje toch wel grappig om te zien. Wel tandenpoetsen na het kijken...

 

 

 

 

 



 



 

 



 

Album Recensie Prince - Emancipation cd 1 (deel 1 van 3)

Album Recensie Prince - Emancipation cd 1 (deel 1 van 3)

 

Aangezien dit een 3 dubbel cd is, heb ik besloten om het in 3 delen te bespreken.

Prince was vrij. Niet meer verbonden aan zijn Warner deal, en ging door het leven als een symbool. Nooit eerder heb ik de man zo open en menselijk gezien als in deze periode. Hij deed tv interviews bij veel Amerikaanse shows. (Oprah, Chris Rock) en verscheen zelfs bij de Muppets. Prince was in een zeer blije fase in zijn leven, dat was aan alles te zien en te merken. Mayte Garcia was zijn mooie vrouw geworden, en iedereen mocht het weten dat ze bij elkaar hoorden. Op dit album is zijn liefde voor haar dan ook enorm aanwezig. Wat Prince irriteerde bij Warner was onder andere het gelimiteerde gevoel aan wat hij kon en wilde releasen. Nu was hij echt vrij, en het allereerste resultaat is meteen een 3 dubbel cd! Mooi vond ik dat destijds. Prince vertelde dat alles wat hij kon spelen qua muziekstijlen, op dit album stond. Een gevarieerd geheel dus. De hoes en de titel spreken boekdelen, vrijheid. Dat moet worden gevierd! Chaos & disorder was zijn allerlaatste Warner release, en Prince kon los. Dus in hetzelde jaar nog “even” een drie dubbelaar, het moet gewoon kunnen.

Bij dit album was destijds een boekwerk los te koop via de NPG Music store, met daarin de teksten. Een boekje bij de cd release zou waarschijnlijk iets te dik geweest zijn. Nu een leuk collectors item.

1.Jam of the Year (6:09)

Een laid back R&B achtig nummer kondigt meteen aan wat we volgens Prince kunnen verwachten. This is the jam of the year. Dat belooft veel goeds. Rosie Gaines is de gast zangeres op dit nummer. Altijd fijn om haar stem op een Prince song te mogen verwelkomen. Ik vind het de beste zangeres die met Prince heeft gespeeld.  Het nummer an sich vind ik niet een heel bijzonder nummer (iets teveel R&B), maar het funky gitaartje wat later in het nummer zijn intrede doet maakt het toch een zeer aangename track, want dan is de Prince sound er volledig ingemixt. En van die sound kan ik altijd genieten.

2.Right Back Here in My Arms (4:43)

Dit nummer kende ik al als B-kant voor Betcha by Golly Wow. En eigenlijk vond ik ‘m meteen leuker dan de beoogde hitsingle. Een jaar eerder werd het nummer ook al eens gedraaid op een Amerikaans radiostation (uit Minneapolis)

Wederom een flinke scheut R&B invloed op dit nummer, maar Prince zijn zang doet dat redelijk vergeten. Hij zingt mooi, en rauw met zijn normale stem. Het verlangen naar die persoon wordt gepassioneerd overgebracht.

3.Somebody's Somebody (4:43)

Wederom een R&B getinte track. Toch spreekt het nummer me weer aan. Aansluitend op de voorgaande track gaat het nummer over eenzaamheid. De vocalen van Prince zijn wat mij betreft zo mooi, ook hier hoor ik het desperate. Op de single release van the Holy river stond een live studio mix van dit nummer. Persoonlijk vind ik die versie beter dan de versie op dit album. Dat komt vooral omdat er een heerlijke gitaar is toegevoegd op die versie. Iets wat bij een R&B nummer van Prince nog wel eens ontbreekt (uitzonderingen daar gelaten)De gitaar is op de album versie ook aanwezig, maar niet zo dominant.

4.Get Yo Groove On (6:31)

Dit nummer brengt wat leven in de brouwerij. Een zeer vrolijk nummer zorgt ervoor dat ik mijn benen niet stil kan houden. I get my groove on, dat is duidelijk. Het is geen hoogstaand nummer, en de productie klinkt wat plastisch, maar de sax op de achtergrond klinkt wel heel erg lekker oldschool Prince. Mooie herkenbare sound van Eric Leeds.  In het nummer zelfs speelt een soort verhaal af, wat wel grappig overkomt, maar wat mij betreft overbodig is. Die gesproken teksten hadden net zo goed weg gelaten kunnen worden

5.Courtin Time (2:46)

Het intro doet denken aan de tune voor the muppet show. Een jazzy nummer met weer een vrolijke touch. Prince neemt alle instrumenten voor zijn rekening op dit nummer, behalve de blazerssectie. Gewoon een leuk nummer, maar niks bijzonders.

6.Betcha by Golly Wow (3:31)

Prince die een nummer covert. Het gebeurde live wel eens, maar op een studio album was toch nieuw.  En dit nummer was niet de enige. Origineel van the Stylistics. Die is wel heel erg zoet. Deze van Prince laat het glazuur ook van de tanden springen, zeker het gesproken deel, en toch kan ik het goed horen. Het staat symbool voor de verliefdheid van Prince en Mayte. Daar draagt de clip ongetwijfeld aan bij. Mooi gezongen door Prince, dat maakt deze cover vooral acceptabel.

 

7.We Gets Up (4:18)

Eindelijk een wat minder gepolijst nummer. Dat werd wel tijd. Een iets storend begin maakt het meteen boeiend voor me. Een lekker funky gitaartje, en net zo funky blazers geven het nummer een lekkere sfeer. Wederom kan ik niet stil blijven zitten bij dit nummer. Het nummer eindigt echt heerlijk. Een funky gitaar rif spart met de drums tot de climax. Dat einde hoor ik graag, Funky as hell!

8.White Mansion (4:47)

Het intro doet me weer een R&B nummer vrezen, en in feite is dat ook het geval, echter zijn de vocalen van Prince interessant genoeg om niet af te dwalen. Het subtiele gitaarwerk dat is verwoven in de song (mooie sound) is een fijne aanvulling. De zus van Mayte mag hier de overspannen vrouw uitvoeren die af en toe te horen is. Weer is alles ingespeeld door Prince.  Het refrein nodigt uit tot meezingen, en mondt uit tot een oorwurm die nog lang na kruipt. Nog even credits voor het heerlijke basgeluid in het afsluitende deel.

9.Damned If I Do (5:21)

Prince lijkt op dit nummer net wat out of tune te zingen, wat natuurlijk niet het geval is. Het is een nummer wat wat meer gitaar bij zich draagt, en de blazers toch ook weer een grote rol krijgen.  Onder andere de recent overleden Brian Gallagher blaast een partij mee op dit nummer (als lid van de NPG hornz) Mayte heeft op dit nummer (de enige keer op dit album) een gastrolletje als Spaans sprekende dame. Dit gebeurt tijdens het Latijns Amerikaans klinkende einde. Ook hoor ik hier een sampletje uit the max (van het symbol album)  Dit nummer bevalt me zeer goed.  Het bevat veel lekkere muzikale ingrediënten en de Zuid Amerikaanse invloeden aan het einde zijn een mooie kers op de taart.

10.I Can't Make U Love Me (6:37)

De tweede cover op de plaat. Bonnie Rait zonghet origineel van dit mooie nummer.  George Michael nam het net voor Prince op tijdens zijn MTV unplugged sessie (en verscheen later op cd single op op de verzamelaar Ladies & Gentlemen). Zijn versie is wel zo bloedstollend mooi, dat deze uitvoering iets in het niet valt. Het is nog steeds mooi, maar Prince had pech dat George er rond dezelfde periode iets mooiers van maakte. Overigens vind ik beide versies wel mooier dan het origneel.  Ik hoor aan het eind nog een huilende dame, wat volgens mij afkomstig is van de Scandalous Sex suite cd. (dus Kim Basinger?)

11.Mr. Happy (4:46)

Een funky nummer met een sample van Ice Cube die het hele nummer is te horen. Het nummer heeft een hip hop feeling, en dat wordt onderstreept door de rap van Scrap D. Die hadden ze er voor mij uit mogen laten, maar het was 1996, dus rap was groot. Het verpest het nummer niet voor me, maar het voegt ook zeker niks toe.

12.In This Bed I Scream (5:40)

Een nummer met een verhaal. Het nummer is opgedragen aan Wendy, Lisa en Susannah. Hij stuurde de track naar de dames, met de vraag of ze er eventueel wat aan zouden aanpassen. Ze stuurden een aantal suggesties, maar hier heeft Prince nooit meer op gereageerd, of zelfs gebruikt. Het was bedoeld om de wat aangetaste banden weer wat te herstellen.  Uiteindelijk is dat wel goed gekomen, gezien het feit dat ze 10 jaar later samen op het podium stonden op de Brit awards.  Het nummer begint en eindigt met een heerlijke gitaar sound. Ik vind het één van de betere tracks van de eerste cd. Dat ruige wat in het einde van dit nummer zit had wel wat meer in de hele plaat mogen voorkomen wat mijn betreft.

De conclusie na het eerste schijfje is dat het geen slechte composities zijn, maar dat het voor mij pas gaat leven als Prince van het hoge R&B gehalte afstapt op deze plaat. Op schijf 1 is het grootste deel wel R&B en daardoor soms net iets te zwak voor Prince maatstaven. Neemt niet weg dat de composities sterk genoeg zijn om het toch interessant genoeg te maken.

 

 

Album recensie Prince - The Gold Experience (1995)

Album recensie Prince - The Gold Experience (1995)

 

 

 

Onderstaande recensie schreef ik in november 2015, dus nog bij leven van Prince. Het kan dus zijn dat ik een aantal zinnen heb geschreven als hij nog zou leven. Omdat het hier gaat om een stuk geschreven vanuit mijn beleving, zonder het extra sentiment van zijn tragische dood, heb ik het stuk zo gehouden, zoals hij oorspronkelijk is geschreven.

Het ware vage tijden, Prince wilde geen Prince meer zijn, maar veranderde zijn naam (niemand wist in wat). Echter werd de man ook enorm productief, en dat was dus smullen voor liefhebbers als ik. Dit album was dus in feite het debuut album van Prince als symbol. Niet slecht voor een "deabutant". De tour die volgde voor dit album was voor mij heerlijk. Heel veel gitaar werk, en lekker veel nieuw werk vooral. De mensen die kwamen voor Purple Rain kwamen bedrogen uit. (ik hoor ze nog zeiken in Den Bosch, ik kende geen een nummer... Pfff)

1.P Control (5:59)
Prince was dood als artiest, en voor degene die hier nog aan twijfelden, herhaalde Mayte de mededeling nog een keer: Prince est morte. Dat is dan duidelijk. Wat er volgt is een typisch Prince nummer . De titel zegt al genoeg, en het nummer is meteen raak! Een rappende Prince, met in het refrein een lekker hoog opstandige Prince. Normaal ben ik niet zo van de rap songs, maar als Prince het doet kan ik het goed aanhoren. Dit nummer overstijgt dat goed zelfs, ik vind het een enorm lekker nummer. Ladies. you are, was and always will be Pussy control

 2.NPG Operator (0:12)
De segues op de plaat zijn wel leuk, en maken er een soort van verhaal van, maar uiteindelijk worden ze vervelend. Nooit echt begrepen waarom dat in deze periode zo nodig moest.

3.Endorphinmachine (4:06)
Een nummer wat opgenomen werd voor Prince - Come (1994) maar het album niet haalde. Dat is jammer, want dat had de plaat zeker beter gemaakt. Gelukkig komt het hier dan toch nog goed. Het is een lekkere rocker (live nog rauwer) met een lekkere felle Prince (vocaal).
Dit nummer verveelt geen moment, en moet (bij voorkeur) op een zeer luid volume worden afgespeeld.

 4.Shhh (7:17)
Dit nummer kende ik van Tevin Campbell - I'm Ready (1993). Echter was datniet veel soeps in deze uitvoering. Gelukkig bracht Prince het zelf nog uit op dit album, Een heerlijke sexy ballad, met weer een tekst die niks te raden over laat. Hij speelt het anno nu nog steeds regelmatoig live, en dat is altijd genieten. Die solo's worden mooier, langer en heftiger. Inmiddels een klassieker in het Prince repertoire. Overigens is het drumwerk van Michael Bland op dit nummer ook erg de moeite waard

 5.We March (4:49)
Deze track heeft een typisch jarig 90 geluid. Dat is de reden dat ik dit nummer ook niet echt fantastisch vind. Zangeres, en dochter van Marvin Nona Gaye (ook te horen op het nummer Love sign) doet de backing vocals op dit nummer. De combinatie tussen deze 2 stemmen werkt wel mooi. Het nummer zelf vind ik teveel onder het niveau van Prince zijn kunnen duiken. Te makkelijk

6.NPG Operator (0:17)
...
7.The Most Beautiful Girl in the World (4:25)
Prince scoorde zijn 2e nummer 1 hit in Nederland met dit nummer. Toen dit werd uitgebracht was dat de 1e release buiten Warner om. Voor deze single werd erg veel promotie gedaan (grote posters e.d.) en dat had dus zijn effect. Van dit nummer zijn veel verschillende versies verschenen. Toen dit op single uitkwam zou het nummer niet op een album verschijnen werd gezegd. Later kwam Prince - The Beautiful Experience EP (1994) uit, en nog een jaar later dus ook te vinden op dit album. De versie op deze plaat vind ik wel de mooiste. Mooi die break halverwege, en het langere einde. De clip laat een Prince zien (met Slave op zijn wang) die lijkt alsof ie heel erg ziek is (vind ik) erg dun, en hij ziet er slecht uit. De song was in ieder geval voer voor vooral Sky Radio, en Prince had weer een groot publiek voor zich gewonnen.

 8.Dolphin (4:59)
Na het succes van voorgaand nummer had Prince er slim aangedaan dit nummer op single uit te brengen. Er was een videoclip van die met zeer grote regelmaat op de Nederlandse tv werd uitgezonden. Ik was destijds werkzaam bij een cd winkel, en heb echt enorm veel vraag naar de single gehad. Echter was die er dus niet. Deze cd was ook nog niet uit (kwam pas 1 jaar later). Beetje krom dus, promotie clip, maar geen fysieke release. Een gemiste kans. Een collega van me was een groot (hard) rock liefhebber en vond Prince maar niks. Maar toen hij dit nummer hoorde kwam hij me speciaal vertellen dat hij de solo in dit nummer echt weergaloos vond. Dat was voor mij echt een mooi moment! En hij had gelijk. Dit nummer klopt aan alle kanten, en die solo IS weergaloos. Muzikaal en vocaal gezien bevalt dit nummer me enorm. Absoluut één van de Prince top 10 tracks voor mij. De teskst is naar mijn idee een sneer naar Warner. to your ways I will not dance

 9.NPG Operator (0:19)
....
10.Now (4:30)
but that was then, this is...NOW Prince wil benadrukken dat er een nieuwe periode is aangebroken.
Ook dit nummer was al bekend via bootlegs, ruim voordat hij uiteindelijk op dit album verscheen. Prince rapt weer, maar op een heerlijk felle manier. De song is enorm funky, probeer maar eens stil te zitten. Een soortgelijk nummer (days of wild) was ook bestemd voor dit album, maar haalde het uiteindelijk niet. Deze is terug te vinden op : Prince - Crystal Ball (1998) (in een live versie)

11.NPG Operator (0:31)
...
12.319 (3:05)
Ook al bekend via de bootlegs. Maar wat was het fijn om het nummer nu in goede kwaliteit te kunnen horen. Prince met kopstem bezoek een hotelkamer, 319. En daar wacht een lekker snoepje op hem, die allerlei truukjes kan met haar benen (Baby, how did you get your legs to do that?). Hij is de fotograaf, die zich probeert in te houden. Volgens Prince is het nummer geschreven met Elizabeth Berkley als inspiratie. Zij speelde in de film Showgirls (waar dit nummer ook in zit) waar ook wat Prince muziek in zit.
Het einde van het nummer doet vermoeden dat het niet alleen bij foto's maken is gebleven. Muzikaal lekker funky en rockend. Lekker

13.NPG Operator (0:09)
...
14.Shy (5:03)
Een lekker laidback nummer, met Prince op mooie lagen vocalen. Een lekker relaxte gitaartje. Geen hoogvlieger, maar gewoon een prettig nummer om te luisteren. Ik heb me wel altijd gestoord aan een geluid wat er te horen is in het nummer, net alsof het een heel slechte MP3 opname betreft. Kan niet precies uitleggen, maar het is een lelijk geluid.

15.Billy Jack Bitch (5:31)
Een sneer naar een columnist (Cheryl Johnson, of wel C.J. Bill Jack Bitch zoals je ergens in het nummer hoort) uit Minneapolis, die zich nogal vaak neagtief uitliet over Prince. En als Prince pissig is, schrijft ie de lekkerste songs, getuige ook weer dit nummer. Lenny Kravitz verzorgt de achtergrond vocalen, al wordt hij niet genoemd in de credits. Het nummer swingt als een achterlijke, en nodigt me meteen uit om lekker hard mee te zingen. Prince in vorm, de blazers zijn zo enorm funky aan het einde van het nummer, dit is sterren restaurant niveau!

 16.I Hate U (5:53)
Haat en liefde liggen zo dicht bij elkaar, en dat laat Prince in dit nummer goed horen. Hij is gekrenkt door een dame (vreemd gegaan), en ze moet boeten. Dat boeten, dat moet op een (uiteraard) sexuele manier. Prince zal haar eens leren...
Maar uiteindelijk kan hij er niet uitkomen, I hate you, Because I love you But I can't love u Because I hate u. Moeilijk dillema. Het levert wel een heerlijk nummer op met als climax een weergaloze solo op gitaar.

17.NPG Operator (0:44)
...

18.Gold (7:22)
De titel track is altijd één van mijn favoriete nummer geweest. Vocaal gezien vind ik het echt heel erg mooi. De melodie is ook pakkend, en muzikaal gezien erg radio vriendelijk. Toch deed de single helemaal niks. Voor mij onbegrijpelijk. De solo aan 't eind is waanzinnig, ik kan 'm niet vaak genoeg horen. Deze Prince hoor ik zo graag.

 Prince was in deze periode lekker rebels, en dat mondt vaak uit in heerlijke nummers. Dit album is er een voorbeeld van. Erg veel goede tracks, maken dit gewoon een erg goede plaat. De timing van de release was erg ongelukkig. Er zat meer dan één jaar tussen de hit most beautiful girl en Dolphin video clip release. Dat is weer typisch Prince. Hier had hij veel meer van kunnen verkopen dan nu het geval is. Voor mij als liefhebber boeit dat verder niet, dit album behoort tot zijn beste werk. Nog steeds.