Album recensie David Bowie - Heroes (1977)

Album recensie David Bowie - Heroes (1977)

 

 

In 1977 was ik 4, en had natuurlijk nog geen weet van het bestaan van de geniale Bowie. Het nummer heroes leerde ik pas veel later kennen, en langzaam aan ben ik me gaan verdiepen in zijn vroegere werk. Ik heb deze plaat dus ook niet bewust meegemaakt, en dat zal vast een heel andere ervaring geven, dan als ik dat wel meegemaakt zou hebben.

De plaat heeft een mooie opvallende hoes.
De man die Bowie inspireerde voor dit album (Brian Eno), waar ik niet zoveel mee heb, heeft zeker mooie dingen gedaan, maar meer niet mooie dingen naar mijn smaak. Het verklaart ook waarom ik veel nummers rommelig noem, dat is toch ook de stijl van Eno. Alleen zit hier Bowie's stem aan vast, en dat compenseert echt heel veel! Dat houdt 't interessant voor me.

1.Beauty and the Beast (3:32)
Een typisch Bowie nummer, want het is wat vreemd. De melodie lijn qua zang en muziek lijkt soms niet te kloppen (doet het wel natuurlijk) maar het blijft toch boeien. En dat is het knappe van Bowie songs. Geen makkelijk nummer, maar wel lekker.

2.Joe the Lion (3:05)
Ook deze track begint wat vreemd. Met vreemd doel ik op ongepolijst, rommelig, rauw. De stem van Bowie vind ik erg mooi in het nummer, het begleidende gitaar geluid erg fijn. Maar net als de 1e track is dit geen makkelijk nummer. Je moet er echt voor gaan zitten om het goed te beluisteren.

3."Heroes" (6:07)
Het grote bekende nummer. Het contstant aanwezige gitaar geluid ontvoert me naar een muziekwereld waar ik altijd wel in wil verblijven. Vooral deze versie met extra couplet! Bowie's zang is werkelijk betovernd mooi te noemen op dit nummer. Ik heb ook nog een Duitse versie ("Helden") klinkt eigenlijk net zo mooi, want Bowie zingt dat op dezelfde manier, dus dan maakt de taal eigenlijk niet zoveel meer uit. Blijft een prachtige song!

4.Sons of the Silent Age (3:15)
In potentie een mooi nummer, maar ook dit nummer hangt tegen het randje aan van "raar" zeker als de saxophone wordt ingezet. Raar wil niet zeggen dat het slecht is. Het past bij Bowie. Mooie synth in dit nummer!

5.Blackout (3:50)
Het valt me op het hele album al op, maar ik vind dat de stem van Bowie soms klinkt alsof het ingeblikt is. Dat zal vast bewust gedaan zijn, en op Heroes vind ik dat heel mooi. Maar op dit nummer niet. Pas in het refrein valt dat blikkerige weg. Dit nummer is wederom rommelig. En deze keer vind ik het niet zo goed. Dit is duidelijk niet mijn nummer. Er gebeurt qua muziek teveel door elkaar, en het werkt storent voor mij als luisteraar.

6.V-2 Schneider (3:10)
Grappig dat die typische sax geluiden zo herkenbaar zijn. Uit duizenden trek je Bowie eruit bij dit nummer. Grotendeels instrumentaal nummer, op een klein refreintje na, maar wel interessant.

7.Sense of Doubt (3:57)
Tja, een soort film soundtrack achtig nummer. Het klinkt zeker als een spannende scene, maar ik vind het totaal niet passen op dit album. Haalt de vaart die erin zat er wel enorm uit. Je zou kunnen zeggen, een rustpunt na wat moeilijke muziek, maar het contrast is me wat té extreem. Hetzelfde ervaar ik op Low.

8.Moss Garden (5:03)
De ene track loopt vloeiend over in de andere. Relaxed is het allemaal wel. Leuke Oosterse geluidjes doen je wanen in een ver land. Het is allemaal wel leuk om te horen, maar het doet wat mij betreft echt afbreuk op de plaat die zo lekker en raar begon...

9.Neuköln (4:34)
De sax is boeiend in dit verder weinig interessante nummer.

10.The Secret Life of Arabia (3:46)
Ik wordt toch nog even wakker geschud door een "normaal" nummer waarin de stem van Bowie te horen is. Dit is toch waarom ik een Bowie plaat koop. Het is ook meteen het meest toegankelijke nummer van de plaat. Een fijn ritme, mooie zang. Gelukkig, kant B opent goed, en sluit waardig af!

Ik heb 't al eerder geschreven: de instrumentale tracks doen voor mij afbreuk aan dit album als geheel. De gezongen tracks zijn op Blackout na echt heel erg de moeite waard, maar het ambient achtige 3 luik in het midden van kant B zijn ronduit slaapverwekkend te noemen. Ongepast, en voor mij absoluut een heel dik minpunt op dit album. Daarom dus gemixte gevoelens voor wat betreft dit album.

Ik kom op 5 erg lekkere nummers, 1 wel aardig, en 4 waar ik niks mee kan. Dat verklaart de vrij lage score van 3 sterren (uit 5). Dat is jammer, want als er meer nummers in de sfeer van kant A op hadden gestaan had dit een absoluut veel betere plaat geweest voor mij.