Album recensie Prince & the Revolution - Purple Rain (o.s.t.) (1984)

Album recensie Prince & the Revolution - Purple Rain (o.s.t.) (1984)

 

 

Voor mij is dit het album geweest van de kennismaking met deze muzikale held. Na het horen en kopen van deze plaat is het nooit meer uit mijn systeem gegaan. Kan nu nog net zoveel genieten van deze plaat als destijds, en we zijn inmiddels als weer 31 jaar verder. Een tijdloos album noemt men dat ook wel.

 

1.Let's Go Crazy (4:40)

Ik kan me de 1e keer nog zo waanzinnig goed herinneren dat ik dit nummer hoorde.. Ik wist echt niet wat me overkwam. Ik kende Purple Rain en When doves cry al, en die 2 nummers hadden mij als 11 jarig mannetje overtuigd dat ik de LP eens moest gaan beluisteren. Dat ding kostte wel Fl24,95. maar dan maar sparen. Want dit moest gewoon goed zijn!
In de winkel werd de LP voor me opgezet, en het 1e wat me ter oren kwam was dus dit nummer. Dat intro, zo spannend, die stem van Prince, zo mooi.. zelfs als ie praat! Die drum die erin komt, dan de gitaar... man man man, wat een begin. Prince begint het nummer als een priester in een kerk, en ik ben na het kopen van dit album altijd een aanhanger van dat Paarse geloof gebleven. (I don't need no reefer, don't need cocaine, Purple music does the same to my brain} Het is bij het 1e nummer al duidelijk, Mijn lang gespaarde centen gaan besteed worden aan deze plaat. Want als een album begint met een nummer als deze, kan het niet meer stuk! Later zou ik ook nog de 12 inch kopen, die me nog veel meer in extase bracht, want die is waar mogellijk nog veel beter. Jammer dat die versie niet op dit album staat. Hij komt immers ook zo in de film voor.

2.Take Me with U (3:54)
Aan dit nummer heb ik wat meer moeten wennen dan de rest. Komt waarschijnlijk omdat het een gewoon simpel pop liedje is, en eigenlijk enorm onder het niveau van de 1e track ligt. Maar het past op het album, samen met de beelden van de film erbij. Apples doet haar best, en is gewoon sexy, en zo klinkt ze ook. Inmiddels na 30 jaar nog steeds een populaire meezinger tijdens de live shows. Gewoon een leuk nummer

3.The Beautiful Ones (5:14)
Weer een nummer wat me omver blaast... Dat intro met die mooie Lynn drum, en de rustige opbouw die zich langzaam aan opwerkt naar de enorme climax. Prince heeft liefdesverdriet, en dat voel je ook! Wat kan die man zingen. Het schreeuwerige einde vind ik één van 'smans beste stukken. Ook live doet ie dit met gemak. Ook hiervan bestaat een lange versie die helaas nooit is uitgebracht. Maar het lange stuk zit in de staart en dus het mooiste deel, de climax. Langere tekst tijdens het schreeuwende deel.

4.Computer Blue (3:59)
Het album van de sterke intros, dat is wel duidelijk. Ook dit nummer wekt meteen nieuwsgierigheid door de diep klinkende drums en Wendy & Lisa die zich wat dingen afvragen... En dan weer die heerlijke gitaarsound en stem van Prince.. Het nummer ontpopt zich tot een deels instrumentaal geniaal nummer. Ik "zing" het gitaar deel net zo hard mee als de gewone tekst! Wat een grote klasse.

5.Darling Nikki (4:15)
Het houdt niet op, want ook dit nummer druipt weer van klasse. Als 11 jarig jochie begreep ik deels wel waar de tekst over ging, maar de geilheid die dit nummer uitstraalt kwam pas later over. Wederom kan ik ernom genieten van de climax in het nummer waarin Prince zijn stembanden tot het uiterste rekt en lekker schreeuwt! Ik hou ervan! Het einde heb ik al snel zelf "ontdekt" door de lp met de vinger terug te draaien.. "hello how are you, I'm fine coz I know the lord is coming soon, coming soon" deelt Prince ons mee. Zowel achteruit, als vooruit klinkt het mooi, en da's knap! Wel geestig, de enorme geile Prince die het nummer afsluit met een boodschap over de heer... Hij kan dat, en doet het... Ook hier is een langere versie van die niet had misstaan op de plaat. Instrumentaal iets langer (weer het eind)

Kant A is voorbij... wat een beleving..

6.When Doves Cry (5:54)
Het 1e nummer wat ik ooit hoorde van de man. Bij de 1e keer was ik meteen verkocht. Wie is dit? Door de clip kreeg ik het idee dat het een tweeling was (wist ik veel, ik was 11, en de clip liet Prince in 2 gedaantes zien) en dat zou ook wel kunnen, want ik hoorde immers 2 gelijkende stemmen op de plaat. Nooit is het me opgevallen toen, dat er geen basgitaar in het nummer zit. Toen ik dit nummer keer had ik nooit kunnen weten dat ik ruim 30 jaar later nog steeds een groot fan zou zijn, en hem nog steeds zou volgen. En dat ik mijn vrouw eigenlijk zou leren kennen door zijn muziek.. Het lot bleek al bepaald na het horen van dit nummer.... het kan verkeren.

7.I Would Die 4 U (2:49)
Knap en krachtig kort nummer. Ontzettend melodieus. Erg knap. Uiteraard is er van dit nummer ook een langere versie. En dan bedoel ik niet de officiele 12 inch versie (want dat is een live opname) maar echt een langere versie van deze uitvoering waarbij de verlenging wederom in de staart zit. Maar het is goed zo. Dit nummer is sterk door zijn lengte!

8.Baby I'm a Star (4:25)
Ook dit nummer is een groot feest, al heeft t me wel wat jaren gekost om deze op waarde te herkennen. De titel klinkt narcistisch, maar het is wel waar.. de man was een ster. Als je dit op plaat kan zetten (grotendeels ook nog in 1 take, want een live opname) dan ben je een enorme ster. Wederom bestaat hier een langere versie van (intro) die nooit officieel is uitgbracht) De solo van Dr, Fink vind ik echt genieten!

9.Purple Rain (8:42)
Dit nummer deed me dus besluiten de lp te gaan luisteren. Nu ruim 30 jaar later en weet ik hoeveel duizenden keren te hebben geluisterd verveelt dit nummer nog niet. Ook niet als ie 'm live doet. De solo is geniaal, live ook en het hele nummer kan me niet lang genoeg duren. Ik luister 'm ook altijd helemaal uit. Tot aan de violen aan toe, omdat het zo mooi is. De single versie wort afgekapt bij het begin van de solo, en dat zou alsnog strafbaar moeten worden gesteld, want dat is echt een doodzonde.

Dit album klopt helemaal voor mij. Het is het 1e album wat ik zelf kocht voor mijn zuurverdiende centen. Ik had al lp's van Doe Maar en Duran Duran, maar dit album heb ik wel zo enorm vaak gedraaid, iedereen werd er gek van. Als ik 'm nu nog draai geniet ik er nog net zo van als toen. Het boet niks in aan leeftijd en kwaliteit... Er is ook een plaat uitgekomen destijds (Tales of the purple Reign) die de nummers uit de film bevatte, dus ook the Time en Dez Dickerson e.d. Ik vraag me af of dat ooit zo'n succes geworden was, als de album in deze vorm. Ook al zijn de tracks van deze uitvoerenden ook zeer de moeite waard.

Ik kijk nog steeds uit naar de her-uitgave, maar aangezien die vorig jaar al zou uitkomen, en Prince kennende, zal deze wel weer in de kast belanden... we wachten rustig af, want de originele LP is nog steeds 100% genietbaar.