Album recensie Prince - The Black Album (1987, officiële release in 1994)

Album recensie Prince - The Black Album (1987, officiële release in 1994)

 

In 1987 was mijn Prince fan zijn op een hoogtepunt. Wat was ik verslaafd aan de man zijn muziek. Toen ik hoorde dat er een zwart album uit zou komen heb ik de platenzaak plat gelopen met de vraag of ze al wisten wanneer ie zou komen. Omdat Prince dit album al had laten printen, en de release datum dus nog maar een kwestie van tijd was, probeerde ik er bovenop te zitten. Echter werden zij ook van 't kastje naar de muur gestuurd. Uitstel, en uiteindelijk afstel. Een paar dagen voor de release werd het album ingetrokken, en moest worden vernietigd. Dat was balen zeg! Ook de reden dat dit album een enorme status heeft opgebouwd, en bekendheid. Want een jaar daarvoor heeft Prince nog wel 3 projecten opgeschort (Dream Factory, Crystal Ball en Camille) echter werden deze nog niet op vinyl gezet, en was er dus minder aandacht voor het cancellen.
Dit album is gelukkig toch met een aantal exemplaren ontsnapt aan vernietiging, en zo kwam het dat Countdown cafe het hele album in super mooie kwaliteit integraal kon uitzenden. Ik had al een slechte bootleg, dus dit was fantastisch. Ik heb die tape zo enorm grijs gedraaid, dat ik nu nog de jingles hoor "exclusive" "Countdown cafe" "The black album" op mijn originele exemplaren... in mijn hoofd dus.
De hype ging zover dat er zelfd cd's te koop waren van bands die het album coverden en het in dezelfde vorm verkochten, met een sticker: I Own the black album. Verschrikkelijk slecht natuurlijk, maar waarschijnlijk zullen veel mensen er in getrapt zijn want er stond immers niks op de hoes, en die sticker trok aandacht genoeg.
Het was dus een niet gereleasde plaat die overal in zeer goede kwaliteit verkrijgbaar was. Prince had de verkoop gecancelled omdat hij tijdens het opnemen in een Fuck You stemming zou zijn geweest, en er later spijt van kreeg. hij wilde voorkomen dat als hij zou komen te overlijden, dit zijn laatste werk zou zijn (is het verhaal) De teksten zijn redelijk seksueel gentint, en ook geweld is er te vinden op dit album (bijvoorbeeld Bob George) Mijn ervaring leer dat als Prince pissig is, hij de beste nummers schrijft en opneemt, en zo ook in dit geval. Uiteindelijk wilde hij van zijn Wanrer contract af, en besloot in 1994 om alsnog de plaat vrij te geven voor een release. Natuurlijk fantastisch, maar dat was wel 7 jaar te laat. Er zijn wel mooie versies op vinyl verschenen: een grijze vinyl (zeldzaam) en een perzik kleurige (iets minder zeldzaam) en een gewone. Ook op cd kwam ie uit. Nu is ie out of print, maar je kan de cd nog wel tegen redelijke prijzen aanschaffen. Het originele exemplaar wat vernietigd had moeten worden is een stukje duurder.Maar ze zijn er dus nog wel. (zo'n 100 is de schatting)

1.Le Grind (6:44)
Het nummer knalt heerlijk uit de boxen. Prince klinkt vrolijk op dit nummer, hoezo een Fuck you stemming? Heerlijk nummer!

2.Cindy C. (6:15)
De blazers bij het intro lijken een valse noot te blazen, maar al snel horen we een herkenbaar Prince geluid. Geen rommel nummer, maar een heerlijk funky track. Wederom klinkt het erg vrolijk!
Er gaan geruchten dat dit nummer over Cindy Crawford zou gaan. Zou me niet verbazen, de man was niet vies van vrouwelijk schoon, en zij domineerde toch wel de modellen wereld in die dagen.

3.Dead on It (4:37)
Prince die rapt. Ik blijf het vermakelijk vinden. Maar het is geen poging om hip te zijn, maar een kritische noot naar de rap scene. Toen al werd er gelinkt naar veel geld, vrouwen en pimps... Eigenlijk is er niks veranderd. Voor mij gewoon een goede plaat, met typische Prince humor

4.When 2 R in Love (3:59)
De ballad die ook op Lovesexy staat in exact dezelfde uitvoering. Een typische Prince ballad, maar niet mijn favoriete nummer. Hij heeft betere gemaakt vind ik.

5.Bob George (5:36)
Prince kruipt in het personage Bob George, een pooier. De tekst van dit nummer is gewoon hilarisch... What does he do for a living? Manag rockstars? Who? Prince? Ain't that a bitch, that skinny motherfucker with the high voice? Een beetje zelfspot is Prince niet onbekend. Het nummer is meer grappig dan dat het echt een goed nummer is, maar heeft toch een soort cult status in de Prince scene verworven. Gitaar vind ik erg prettig in dit nummer met een verhaal. Erg mooi uitgevoerd tijdens de Lovesexy shows (toen dit album dus van de markt was gehaald, en nog niet uit was)

6.Superfunkycalifragisexy (5:55)
De venijnige Prince is te horen op dit nummer. Ook dit speelde hij tijdens de Lovesexy tour. Lekkere funk, een Prince die geen bald voor de mond neemt. Dit nummer heeft een heerlijke beat, en hoor ik graag erg hard!

7.2 Nigs United 4 West Compton (7:11)
Een instrumentaal nummer wat net zo goed op een Madhouse plaat had kunnen staan (alleen heeft dit nummer geen blazers). Als klein kereltje vond ik dit niet zo bijzonder, maar ondertussen kan ik het zeer waarderen. Lekker funky track waar de hele band lekker los kan!

8.Rockhard in a Funky Place (4:31)
Een nummer wat lekker laid back klinkt, en een heerlijke gitaar solo bevat! De tekst laat weinig te raden over. Dit nummer zal ie in ieder geval nooit meer live zingen vanwege de tekst.

Het einde laat nog horen dat Prince zegt: What kind of fuck ending was that ? na de fade out, en dan is het feest echt afgelopen...

De plaat die niet mocht bestaan. De plaat die waarschijnlijk de meeste bootlegs ooit heeft verkocht. De plaat die iedereen al had toen ie dan toch officieel verscheen...Ik blijf het een mooi album vinden. En ja, het verhaal eromheen zal vast mee helpen met het nostalgische gevoel, maar het blijft ook muzikaal gezien toch een verdomd heerlijk werkje van de man!