Album recensie Prince - Batman (1989)

Album recensie Prince - Batman (1989)

 

 

 

Eind jaren 80 komt er dan eindelijk een nieuwe Batman film uit! Prince zijn eerste deuntje op de piano was het thema van Batman, en hij is nu degene die naast Danny Elfman (die de score verzorgt) de soundtrack mag componeren! Dat is nogal wat, want normaal is een soundtrack toch een verzameling van artiesten, maar zoals bij zijn eigen album, krijgt ook Prince het hier voor elkaar om alles zelf te regelen! Prince was dé muziek god in deze periode. Na albums als Lovesexy en SOTT werd dit album nogal naar beneden gehaald en (in mijn ogen onterecht) bekritiseerd. Het is een andere sound, maar de songs zijn wat mij betreft net zo sterk! Sommigen misschien een tikkeltje te lang, maar als dat het ergste is!
De soundtrack kwam uit lang voordat de film uit was, dus ik als Prince verslaafde kende alle teksten al die op de plaat voorkwamen, en zat in de bioscoop vol trots en herkenning de stukken van deze lp te lipsyncen

1.The Future (4:07)
De opener is mysterieus, en laat een ingetogen Prince horen qua zang. Ik vind het mooi! Nog steeds hoor ik dit nummer erg graag! De lange versie is in feite een remix, die vooral in de staart even lekker los gaat.

2.Electric Chair (4:08)
Hoppa, hoezo een mindere Prince plaat? Luister dit nummer dan toch eens! Een Prince topper 1e klas! Wat een lekkere gitaar zeg! Prince zoals ik 'm wil horen! Er is een optreden bij Saturday night live waar Prince dit nummer live speelt (met Candy in de band) en dat is echt een enorm vette performance! Die klinkt nog beter dan deze studio versie, kan je wellicht nagaan hoe die performance klinkt (zeker de moeite om die eens te zoeken) Op de b kant van the Future Maxi single staat een remix van dit nummer. Haalt 't niet bij 't origineel, maar is ook zeker de moeite waard.

3.The Arms of Orion (5:02)
Een ballad met Sheena Easton, een dame waar Prince al veel mee heeft samen gewerkt. Ja, het is een wat zoete song, maar ik stoor me er niet aan. Ik geniet van de vocalen van Prince, en Sheena doet lekker mee! Gewoon een mooi nummer. Nummer is op single uitgebracht, maar jammerlijk geflopt. De cd single had nog (voor die tijd) iets revolutionairs, als je de single in een cd-i speler deed, zag je wat beeld materiaal voorbij komen (niks met Prince erin overigens) Jaja, die techniek is inmiddels al ter ziele en achterhaalt, maar het is dan ook alweer 26 jaar geleden.

4.Partyman (3:11)
De 2e succes single van het album. Een feest nummer zoals de titel al weggeeft. De clip maakt indruk door de schmink die Prince op heeft, waarin hij deels Joker is, en deels Batman (of menselijk in ieder geval) Ook Candy is te zien in de clip, maar niet te horen op de versie in dit album. Op de lange versie echter wel. When I want sax, I call Candy kondigt hij met een leuke woordspeling Neerlands trots aan. Ook lijkt hij in de video de draak te willen steken met de knuffel aap van Michael Jackson Bubbles, maar dat is een eigen interpetatie. De song vind ik niet heel sterk, behalve dat het natuurlijk een goed popliedje is. De maxi single geeft me muzikaal gezien wat meer voldoening.

5.Vicki Waiting (4:52)
Heerlijk gezongen nummer, met een lekkere laid back bass/beat. Als je er op focust hoor je dat door het hele nummer heen gaan. Zo lekker! Het outtro is ook om van te smullen, jammer dat het zo kort is. Ik weet niet of er een plan was dit als single uit te brengen, maar er bestaat een remix van dit nummer met wat extra stukken die helaas nooit is uitgebracht. Het lijkt er dus wel op dat het plan om het als single uit te brengen wel degelijk aanwezig was. De reden om dat niet te doen is me niet bekend.

6.Trust (4:24)
Het nummer komt bij de eerste tonen lekker vrolijk uit de verf! Dit klinkt als een geschikte single! Maar dat werd het dus niet. Lekker makkelijk, goed in het gehoor liggend, niks moeilijks. Nadeel van dit nummer is dat het net iets te lang duurt. Zeker aan 't eind als er van die fake endings aan zitten gaat het net iets te lang door. Persoonlijk hoor ik het nummer graag (kan niet stil blijven zitten) , maar kan me voorstellen dat veel luisteraars toch gaan afhaken.

7.Lemon Crush (4:15)
De manier waarop Prince dit nummer zingt bevalt me goed. Lekker zeikerig. De drum computer die gebruikt werd voor de Future is iets anders geprogrammeerd, en ingezet voor dit nummer. Dat geeft niet, de beat is lekker! Maar ook bij dit nummer kan ik me voorstellen dat de gemiddelde luisteraar er minder mee heeft!

8.Scandalous (6:15)
Een echte Prince ballad, met een echte Prince tekst. Seksueel getint, en weinig subtiel gebracht. Ook dit nummer is op single uitgekomen, en dat vond ik wat verrassend, want Prince zingt nogal hoog, en dat is toch iets waar je echt van moet houden, en niet voor een groot publiek weggelegd. Het lijkt of ie soms tegen het randje aan zit qua toon, maar dat heeft ook met de muziek te maken. De lange versie die uitkwam was rond de 19 minuten en had Kim Basinger in de hoofdrol. Het nummer bestaat dan uit 3 delen, waarvan ik elk deel zeer boeiend vind. In feite blaast die versie deze album versie totaal weg. Het 3e deel bestaat uit een heerlijke gitaarsolo!

9.Batdance (6:13)
In feite is dit een medley van wat er op het album staat. De versie op dit album bevat een lekkere gitaar solo die bij de single versie eruit geknipt werd. Toch werd de single een redelijk groot succes. Best knap als je bedenkt dat dit een allegaartje is. Ondanks dat is het wel lekker funky en zijn de 6 minuten voorbij voor je t weet. Een van Prince meest rare hitsingles.

Natuurlijk is dit niet het niveau van de voorgangers, maar hoe lang kan je als artiest dat niveau aanhouden? Als je alle niet gereleasde songs gaat verzamelen en op een plaat zou stoppen had ie nog wel 2 a 3 albums als Lovesexy of SOTT kunnen maken. Hij koos ervoor om iets nieuws te gaan doen. Dat siert m natuurlijk ook wel. Dit is een gewaagd project geweest, en dat heeft 'm "punten" gekost bij de pers en zijn fans. Maar zijn live reputatie bleef ongeschonden, Prince had eigenlijk allang geen hits meer nodig om zijn gelijk te halen.