Album recensie Prince - Graffiti Bridge (1990)

Album recensie Prince - Graffiti Bridge (1990)

 

 

1.Can't Stop This Feeling I Got (4:24)
De opener laat een Prince horen die ik graag hoor. Lekker fel, de Lynn drum erbij, en een schreeuwerig einde. Altijd een favoriet van me geweest. Dit nummer was al eerder opgenomen (niet uitgebracht) maar deze versie vind ik toch wel de beste

2.New Power Generation (3:39)
Dit was de 2e single van het album, en destijds was ik er helemaal gek van. Als ik het nu hoor, hoor ik vooral een aanstekelijk refrein, maar de rest van het nummer is niet echt heel bijzonder.

3.Release It (3:54)
Een nummer van the Time, met Candy Dulfer op sax. De drum is heerlijk funky, en de song echt des "time" en dus gewoon een erg fijn nummer.

4.The Question of U (4:00)
Dit nummer hoorde ik voor het eerst in de Kuip op 02-06-1990, en die 1e keer was al indrukwekkend. Deze plaat was nog niet uit, maar voor mij was het al een geslaagde plaat door dat nummer. Op de plaat staat het nummer net zo overeind als de live versie. Wat een lekkere beat, en een Goddelijke gitaarsolo! 100 van deze aub! Absolute nummer 1 song van de plaat!

5.Elephants and Flowers (3:54)
Prince met een rauwe stem! Leuke song, maar wordt nooit ergens heel erg spannend!

6.Round and Round (3:55)
Tja, het kind sterretje Tevin Campbell had een rol in de film, en dus ook op deze plaat. Absoluut niet mijn ding. Snel doorskippen dus. Ook op single uitgekomen, maar heeft (logischerwijs) echt niks gedaan. Tevin heeft hierna nog wel wat geprobeerd, maar volgens mij is het nooit wat geworden met die jongen.

7.We Can Funk (5:28)
Een lekker funk nummer met George Clinton. Ook al bekend in een vroegere versie, maar ook deze uiteindelijke versie is absoluut het lekkerst. Let op het einde, waar Prince ongeveer 1 minuut (of meer) op de achtergrond luid schreeuwend aanwezig is.. Wat mooi!

8.Joy in Repetition (4:53)
Samen met the Question of u is dit de beste track van het album. Dit zijn van die uitzonderlijk goede Prince tracks, waarvan je hoopt dat ie er eens een hele plaat mee vult. Maar dat is wishfull thinking, want de man wilde (vooral in deze tijd) veel te veel uitbrengen, en leek wat minder selectief. In het intro worden we even mee terug genomen naar Lovesexy, waar we het tussenstuk van Eye No en Alphabet St te horen krijgen. De reden daarvan is mij onbekend, maar leuk detail is het wel. De zang is weergaloos, net als de solo aan het einde van de plaat!
Als dit nummer live wordt gespeeld is het altijd een genot! De beste gitaar solos vliegen in het rond, en Prince zingt als een nachtegaal... Pure klasse dit nummer!

9.Love Machine (3:34)
Weer een nummer van The Time waarbij ook Elisa en Candy Dulfer mogen opdraven. Aardig en speels nummer, maar geen klassieker.Ondanks dat ik een heerlijk aanstekelijk funky gitaartje hoor in het nummer, is dit niet de redding. Te vlak deze song....

10.Tick, Tick, Bang (3:30)
Een nummer wat Prince al in het begin van de jaren 80 opnam, maar in een totaal andere versie. Het heeft dus 10 jaar geduurd voor ie 'm goed genoeg vond. Qua muziek stijl doet ie wat rommelig aan, en dus had ie zo op Around the world in a day kunnen staan. Lekker ondeugende tekst, en absoluut een leuk nummer.

11.Shake! (4:01)
Weer een nummer van the Time. Wederom aardig, maar meer niet.

12.Thieves in the Temple (3:20)
De 1e single van de plaat. Ik vond 'm meteen erg goed. En nog steeds. Lekkere gezongen, lekkere muziek en mooi einde. De lange versie is echter nog mooier, daar zit een aardig extra stuk aan vast met veel extra tekst!

13.The Latest Fashion (4:02)
Weer een song van The Time met Candy Dulfer. In het zelfde jaar verscheen ook hun album, The Time - Pandemonium (1990) waar dit nummer ook op staat, maar met compleet andere tekst, getiteld: My Summertime Thang.
De rap in de song is van Prince. Ook van dit nummer is een maxi single verschenen die vele malen vermakelijker is dan deze versie. Daar zit veel meer een Prince touch aan dan op deze versie, en ook is Prince daar veel duidelijker vocaal aanwezig.

14.Melody Cool (3:39)
Mavis Staples & The Steeles doen hun bijdrage in de vorm van dit nummer. De gospel zangers hebben een funky track achtergelaten, onder leiding van Prince natuurlijk. Maar van de related artiesten is dit nummer, op release it na, wel het sterkste nummer. Luistert lekker weg. Ook op single uitgebracht, maar ook jammerlijk geflopt.

15.Still Would Stand All Time (5:23)
Dit nummer speelde Prince al tijdens het alom bekende Paard van Troje concert in 1988. Een mooi gospelnummer, wat een erg mooi vocaal einde heeft.

16.Graffiti Bridge (3:51)
Van een hoogtepunt donderen we keihard naar beneden naar een diep dal. Dit nummer is naar mijn smaak een van 's mans slechtste werken. Een poging om een musical achtig nummer te maken. Dat is vast gelukt, want mijn smaak is dat echt niet. Past totaal niet op het album, en zorgt ervoor dat ik realiseer dat Prince ook mens is en fouten maakt. De aanwezigheid van Mavis Staples en Tevin Campbell maken het nummer er niet sterker op.

17.New Power Generation, Pt. 2 (2:57)
met Mavis Staples, Tevin Campbell, T.C. Ellis en Robin Power. De b kant van New Power Generation, en daar had t bij moeten blijven. Totaal onnodige reprise, met een vervelend rappende T.C. Ellis. Deze man zou later onder Prince zijn hoede nog een plaat afleveren, die net zo slecht is als de rap op dit nummer.(http://www.musicmeter.nl/album/190065) De plaat duurt dus eigenlijk 2 nummers te lang.

Het jammere van dit album zijn de toevoegingen van de related artists. Maar vermoedelijk heeft Prince naar niemand geluisterd, of wilde/durfde niemand hem de waarheid te vertellen over deze plaat en de speelduur ervan.
Check deze speellijst eens, dat zou toch een 4sterren of meer album geweest zijn?

1.Can't Stop This Feeling I Got (4:24)
2.New Power Generation (3:39)
3.The Question of U (4:00)
4.Elephants and Flowers (3:54)
4.We Can Funk (5:28)
5.Joy in Repetition (4:53)
6.Tick, Tick, Bang (3:30)
7.Thieves in the Temple (3:20)
8.Still Would Stand All Time (5:23)

Voor Purple Rain werd juist wel voor die opzet gekozen, terwijl de related nummers toen echt vele malen sterker waren. Maar goed, men hield Prince ook niet tegen om een film te maken, wat ook een grote fout was.
Door de wisselvalligheid is dit een album wat redelijk ok is, maar bijna de middelmaat niet ontstijgt. Nummers als Joy in repetition en the Question of you maken het dat ik dit album zo af en toe nog eens uit de platenkast haal en op de platenspeler leg.