Album recensie Blur - Think Tank (2003)

Album recensie Blur - Think Tank (2003)

 

Een album waarvan Damon Albarn vond dat ie het moest maken. Een soort verplichting naar het publiek toe. In de band was het allang geen hallelujah stemming meer, en Cox werd vriendelijk verzocht weg te blijven (omdat zijn alcohol verslaving de overhand nam). Dit zogenaamde moetje is zeker niet verkeerd uitgepakt! Ik heb het destijds weinig aandacht gegeven omdat ik na http://www.musicmeter.nl/album/1222 een beetje Blur moe was. Maar Albarn heeft met the Gorillaz en zijn solo werk toch mijn aandacht steeds weten te trekken, en dus is dit album toch in huis gehaald toen het opnieuw verscheen met bonus cd. En na 12 jaar blijkt dat ik het toch best een heel erg leuk album vind.

 

1.Ambulance (5:09)
Het intro is geen meeklapper, want het is een onregelmatig ritme. Zodra Albarn zijn zang start hoor ik een sound die ik van http://www.musicmeter.nl/album/8458 verwacht. Het refrein is ook interessant, want de gitaar op de achtergrond lijkt totaal uit het ritme te gaan (veel sneller, rock stijl) maar toch past het. Dat maakt het een erg boeiend nummer. Knappe opening!

2.Out of Time (3:52)
Het akoestische gitaar geluid wat zich blijft herhalen op een jazzy drum beat belooft iets moois. Dat wordt ingewilligd door de mooie zang stem van Albarn. Ik ben echt een liefhebber van zijn geluid, en zoals het op dit nummer klinkt vind ik het op zijn mooist. Subtiel op de achtergrond zijn allerlei (Marokaanse) Oosterse instrumenten te horen. Erg mooi en indrukwekkend nummer.

3.Crazy Beat (3:14)
 In 1e instantie is dit een wat raar nummer (geproduceerd door Norman Cook AKA Fatboy Slim) , maar naarmate de tijd verstrijkt toch eigenlijk wel heel lekker. Een beetje een muzikaal zooitje, maar net niet zooitje genoeg om het vervelend te vinden. Het grappige stemmetje op de achtergrond maakt het nét nog iets leuker.

4.Good Song (3:09)
Een ballad zoals ik ze erg mooi vind van Albarn. Mooi en dromerig. De vocalen van Albarn passen goed in dit soort composities

5.On the Way to the Club (3:48)
Dit nummer neigt al heel erg naar wat Albarn in 2014 op zijn solo album zou laten horen. Weer een dromerig en elektronisch klinkent nummer. Erg mooi!

6.Brothers and Sisters (3:47)
Een lekker akoestisch gitaartje aangevuld met een heerlijke bas. Een wat duistere zang van Albarn geeft het nummer een mooie sfeer. De elektronische saus die erover heen is gegoten maakt het af tot een erg lekker nummer.

7.Caravan (4:36)

Weer een nummer in de stijl van Albarn solo. De achtergrond muziek lijkt iets te hard opgenomen, en dat geeft een vreemd effect. Zeker omdat de stem van Albarn lijkt te komen van een MP3 file op 96KPS. Dit zal allemaal wel bedacht zijn, maar ik vind dat wel jammer. Het nummer is lekker "down" maar het net iets mooier kunnen zijn zonder die vreemde effecten

8.We've Got a File on You (1:02)

Het album werd deels in Marokko opgenomen, en die invloed is te horen in het intro. In dit nummer keer Blur de rock band weer terug. Een snel punk achtig nummer, met wat kreten meer is het niet. Het is wel even lekker, maar ook fijn dat 't maar 1 minuut duurt.

9.Moroccan People Revolutionary Bowls Club (3:03)
Een heerlijk basintro introduceert dit vrolijke nummer. Het heeft een feelgood zomer feeling, en is een mix tussen Blur en the Gorillaz. Dat laatste komt vooral door het elektronische deel in dit nummer.

 

10.Sweet Song (4:01)
Wederom een ballad in de stijl van Albarns solo album http://www.musicmeter.nl/album/413181. Dat dromerige is hij een koning in, en dat blijkt ook op deze track. De subtiele piano die het hele nummer meespeelt is een mooie toevoeging. Mooi nummer!

 

11.Jets (6:25)
Zo, dat is een lekker intro.. De bas is lekker zwaar, en de drums neigen naar funky. Het subtiele gitaartje geeft een Afrikaanse feel aan het nummer.. Het deel waar de vocalen plaats hebben is zonder de aanstekelijke instrumenten. Maar zodra het refrein ingezet wordt is dat weer terug. Die bas is werkelijk fantastisch door het hele nummer heen. Zeker op een goede koptelefoon. Dat is genieten!  Verassend is de saxofoon na ongeveer 4 minuten. Die zag ik niet aankomen. Is ook wel een vreemde eend in de bijt, maar ook wel bijzonder. Volgens mij de eerste keer dat ik dit instrument hoor op een nummer van de band?

 

12.Gene by Gene (3:49)
Een raar intro zorgt voor een wat twijfelachtige opstart van het nummer. Maar zodra Albarn begint te zingen is alles weer goed. Mooi refrein. Het is een beetje een blij nummer, met de bekende Blur kenmerken. Een beetje raar, maar wel erg lekker

 

13.Battery in Your Leg (3:21)
Op dit nummer is Coxon nog te horen op gitaar. Weer een dromerige ballad ala Albarn. Mooi hoe de gitaar en synth bijna vals klinken, maar nog net niet. Prachtig nummer en mooie afsluiter... Je hoort iemand hoesten tijdens het nummer en aan het eind iemand zuchten... zou dat spontaan zijn geweest?

 

14.Me, White Noise is de verborgen track op de plaat. Op het origineel te vinden door bij het 1e nummer terug te spoelen, en op de special edition gewoon één minuutje wachten voor ie begint.  Was ik net in slaap gesust door de afsluiter, de beat in dit nummer maakt me weer wakker.  Ik hoor de stem van Phil Daniels die ook te horen is op Parklife van http://www.musicmeter.nl/album/988.
Het is wel een raar nummer, maar op één of andere manier blijft het toch weer boeien, de kracht van Blur.

 

Het is goed te horen dat Damon Albarn al wat solo projecten achter de rug had met the Gorillaz en http://www.musicmeter.nl/album/31187. De Afrikaanse invloeden zijn ook op dit album goed te horen. Dat is absoluut een verrijking voor de muziek. Toch vind ik dit album erg kenmerkend Albarn. Niet zo gek, hij heeft alles geschreven. De sound van Blur van de 1e 4 albums is er niet meer, en het alternatieve van Blur en 13 zijn over het algemeen ook weer verdwenen. Dat doet de band wel goed vind ik. Dat maakt dit album alleen maar prettiger om te luisteren.  Ik kan concluderen dat ik dit album destijds onterecht links heb laten liggen want het is gewoon een erg sterke plaat!



Album recensie Guy Garvey - Courting the Squall (2015)

Album recensie Guy Garvey - Courting the Squall (2015)

 

Nadat ik 2 nummers zag bij Jools Holland had ik al besloten dit album te kopen. Dat impulsieve gedrag is beloond met een album wat ik in zijn geheel heel erg mooi vind.

1.Angela's Eyes (3:44)
Het album start met een kunky tune zowaar. Dat is toch meteen verrassend te noemen, want dat verwacht je niet bij de zanger van Elbow. Ik zag 'm dit nummer ook live doen bij Jools Holland, en dat knalde er meteen lekker in. Ook op plaat is dat het geval. Die synth solo is werkelijk fantastisch, en de percussie op dit nummer maakt het dat ik moet mee bewegen. Ook deze stijl staat de man dus. Hij slaagt met vlag en wimpel, cum laude!

2. Courting the Squall (4:30)
Het titelnummer neigt naar de sound van de band waar we Guy van kennen. Een vergelijk trekken is niet te voorkomen, zijn stem is daar te bepalend voor. De harp in dit nummer is een mooie toevoeging. Het is een mooi rustig nummer, met een drum die toch nog wat onrust veroorzaakt qua ritme. Het is niet het niveau van de opener, maar zeker een prettige luisterervaring.

3.Harder Edges (5:28)
Weer een funky/jazzy drum. Een goed passend piano geluid combineert het met een bas tot een mooi nummer. Halverwege komt er een een verrassend blazers ensemble om het stuk wat opgewekter en nog funkier te maken. Wat leuk! Dit maakt het zo anders dan die Elbow sound die je toch steeds denkt te horen! Leuk, en ook nog goed!

4.Unwind (5:49)
Een aanstekelijk basloopje sleept me langzaam maar gewillig mee naar Unwind. Wat een mooi stemgeluid heeft Garvey toch. Daardoor is het grootste deel van het album sowieso al geslaagd. Mooi ook hoe lang dat intro lijkt te duren, net als het middenstuk. De mooie klassiek klinkende piano die het nummer komt versterken is de kers op de taart. Mooi op de achtergrond, maar toch zo aanwezig. Er is geen haast, dit nummer straalt rust uit. En dat is precies wat de titel mij meegeeft. Heel prettig nummer dit.

5.Juggernaut (5:36)
Dit nummer is weer wat meer in de Elbow stijl. Rustig, muzikaal en tekstueel. Mooi en bescheiden. Weer het geluid van een harp op de achtergrond. Dat is absoluut een verrijking van het nummer.

6.Yesterday (5:06)
Qua percussie moet ik meteen denken aan een Tom Waits nummer. Dat is dan ook wel de enige gelijkenis die er te trekken is. Zodra Guy zijn stem inzet is die gedachte weg. Het nummer klinkt als een spannend verhaal. De piano zorgt hier voor het grootste deel voor. Muzikaal vind ik dit echt een erg goed nummer. Ook het refrein trekt extra aandacht. Erg fijne opener van kant B

7.Electricity (3:41)
Ik waan me in een donker cafe ergens in de vroege 50's van de vorige eeuw. De Amerikaanse Jolie Holland heeft de eer om mede te zorgen voor de vocalen. Dit is een mooie combinatie van twee stemmen. Het nummer is een wat vreemde eend in de bijt, maar zeker niet vervelend. De stem van Garvey past ook erg mooi in deze stijl. Ik blijf het ook mooi vinden hoe zijn uitspraak is van bijvoorbeeld het woord "love". Dat accent vind ik prachtig.

8.Belly of the Whale (3:54)
En weer terug naar een funky ritme. Het basloopje doet lekker mee. Dit klinkt goed! Ik hoor de stem van Garvey terug op vrschillende sporen, gezongen hoog, minder hoog en laag. Ik kan het fout hebben, maar de combi van deze drie tegelijk is lekker om te horen. Tijdens het refrein vallen er blazers in, die het zelfde deuntje blazen als de bassist speelt. Erg aanstekelijk nummer.

9.Broken Bottles and Chandeliers (4:33)
Weer een nummer wat op een Elbow plaat had kunnen staan. Mooi traag nummer, lekkere relaxte muziek, dit is mooi. Weer de blazers, maar deze keer niet funky, maar soul achtig. Het maakt het nummer wat levendig.

10.Three Bells (2:54)
De afsluiter is een erg ingetogen nummer. Het maakt een mooie balans in uptempo en ballads op de plaat. Ik ben zeer tevreden.

Aan een vergelijking ontkom je niet. Het is de stem van Elbow, en dit album neigt deels toch naar de band. Als ik het dan vergelijk met Elbow - The Take Off and Landing of Everything (2014) vind ik dit album toch een stukje lekkerder. Elbow kan soms wel wat pit gebruiken, zoals die heerlijke synth solo in Angela's eyes. Ik mis de muzikanten van Elbow in ieder geval niet op deze plaat. Hij bevalt me zeer goed, en wordt met elke draaibeurt beter.

Album recensie Paul McCartney - McCartney I (1970)

Album recensie Paul McCartney - McCartney I (1970)

 

Paul in 1970 (foto Linda McCartney)

Het eerste solo album van McCartney na het uiteenvallen van the Beatles. Alles op dit album doet nog aan die band denken. Niet zo gek natuurlijk, maar veel van de nummers zijn ook nog geschreven in de periode dat de band nog bestond, en dus voor een Beatles album bestemd waren. Paul speelt bijna elk instrument op de plaat, en vrouw Linda helpt waar ze kan. Het is een bijzonder, maar ook persoonlijk album geworden.

1.The Lovely Linda (0:44)
Een ode aan zijn grote lief. Het is een nogal vrij kort nummer waarvan McCartney in 1970 beloofde dat de complete versie nog zou volgen... Nu 45 jaar later wacht ik er nog op.

2.That Would Be Something (2:37)
Hoe simpel dit nummer ook mag zijn, ik vind het zo'n verslavende track. Het blijft altijd in mijn kop hangen. Absoluut een hoogtepunt uit 'smans oevre wat mij betreft. Het hoeft allemaal niet moeilijk, dat bewijst Macca hier.

3.Valentine Day (1:40)
Een instrumentaal nummer wat vooral weer akoestisch aandoet, maar waar wel een elektrische gitaar hoofdrol speelt. Het is weer een soort teaser, want als vrij snel volgt de fade out.

4.Every Night (2:31)
Weer een erg aanstekelijk nummer wat zo op een Beatles album had kunnen staan. Niet zo gek natuurlijk gezien het feit dat dit album dichtbij het uiteengaan van the Beatles lag. Een typisch McCartney nummer, en een oorwurm. Hij speelt het nog regelmatig live

5.Hot as Sun / Glasses (2:07)
Het nummer laat een typische 70's sound horen. Weer instrumentaal, en boeiend, maar geen hoogvlieger. Het einde is dan toch nog een stukje vocaal, maar dat is bijna niet het vernoemen waard.

6.Junk (1:54)
Dit nummer kende ik eerder via The Beatles - Anthology 3 (1996), en dus kan ik constateren dat hij dit nummer voor the Beatles voor ogen had. Zo klinkt het ook. Weer een typisch Macca nummer, wat straalt door simpelheid, maar een erg mooie melodie heeft!

7.Man We Was Lonely (2:57)
Dit nummer is eigenlijk een duet tussen Linda en Paul, want haar vocalen zijn net zo hard te horen in het refrein als die van Paul. Dat heerlijk herkenbare basloopje van Paul maakt het dat mijn hele lichaam mee deint. Weer een oorwurm, iets waar Macca wel meester in is.

8.Oo You (2:48)
Op kant B wordt er een andere toon ingezet. Een luide drum, elektrische gitaar, en een blues achtig nummer. Dit is erg lekker.

9.Momma Miss America (4:05)
Het intro van dit nummer doet me altijd denken aan don't pass me by van The Beatles - The Beatles (1968). Ondanks dat dit weer een instrumentaal nummer is, is het wel een aantrekkelijk nummer. Paul speelt veel instrumenten op de plaat, maar zijn Bas is echt superlekker op dit nummer. De drumpartij laat ook horen dat hij wel wat meer kon dan alleen maar bassen en leuke nummer schrijven. De gitaarsolo in het 2e deel mag er ook zijn.

10.Teddy Boy (2:23)
Weer een song die ik al kende via Anthology 3 van the Beatles. Waar eigenlijk het hele album nog Beatles ademt, doen dit soort nummers je wel realiseren wat voor moois er nog had kunnen komen met de 4 heren bij elkaar. Dit nummer link ik altijd aan Rocky Racoon. Het is een beetje hetzelfde sfeertje. ook het vernoemen waard: de mooie achtergrond zang van Linda. Leuk nummer.

11.Singalong Junk (2:35)
De karaoke versie van Junk, compleet met orkest. De melodie blijft, en is prachtig.

12.Maybe I'm Amazed (3:50)
John Lennon was erg gecharmeerd van dit nummer, en terecht. Tekstueel heel erg mooi, maar ook qua zang om kippenvel van te krijgen. McCartney schreeuwt zijn bewondering voor Linda op een zeer indrukwekkende manier uit. Bij elke tour die ik zag de laatste jaren speelt hij dit nummer nog steeds, en het zingen op die manier gaat hem nog steeds goed af. Bewonderenswaardig, zeker op de leeftijd die hij nu heeft.

13.Kreen-Akrore (4:14)
Ik heb geen idee in welke hogere sferen de 2 hebben verkeerd toen ze dit opnamen, maar ik kan het wel raden. Paul wil graag nog een keer laten horen wat ie in zijn mars heeft op drums, en voor de rest is het nummer het enige nummer van de plaat die ik snel weer wil vergeten.

Ik vind dit een erg fijn album. Luister er graag en regelmatig naar. Het feit dat sommige nummers meer teasers zijn, en niet helemaal af vergeef ik hem. Dat siert het album ook wel weer. McCartney laat hier horen het ook wel zonder zijn muzikale broers te kunnen. Ik ben bezig met alle nieuwe uitgaves aan te schaffen, maar neem de bonus platen niet mee in de overwegingen. Deze bieden wel een leuk kijkje in de muzikale keuken van weleer. Het laat zien hoe een nummer gegroeid is, of ontstaan. Het zijn zeer mooie heruitgaven, met zorg bewerkt en geproduceerd. Een album als dit doet me altijd wel nadenken: Wat zou er nog aan Beatles materiaal verschenen zijn als de bubbel niet was gebarsten? George kwam met George Harrison - All Things Must Pass (1970) en Lennon met John Lennon - John Lennon / Plastic Ono Band (1970) en Paul dus met deze plaat.. Hier zijn makkelijk 2 hele goede Beatles platen van te maken. We zullen het nooit weten....

Concert verslag Henny Vrienten in TivoliVredenburg Utrecht 26-11-2015

Concert verslag Henny Vrienten in TivoliVredenburg Utrecht 26-11-2015

Aan het eind van elke show neemt Henny een foto van zijn publiek, zo ook in Utrecht. Ik sta er enthousiast op :)
(van https://www.instagram.com/hennyvrienten/)

Fotograaf: Jelmer de Haas verkregen via https://www.facebook.com/TivoliVredenburgUtrecht/posts/1181210028574290







Het was november 2014 toen ik de cd presentatie van het album En toch meemaakte in de Melkweg te Amsterdam. Het was 23 jaar geleden dat Vrienten solo iets had gedaan, en nu was het zover. Een album, en een solo tour. Ik had er zo lang op gewacht, het ging eindelijk gebeuren. Op 30-01-2015 woonde ik het openingsconcert van de tour bij in TivoliVredenburg. De show vond plaats in de Hertz zaal. Mooi geplaceerd, en erg mooi geluid. Fijne setting om Vrienten en band daar aan het werk te zien. Het hele album werd integraal gespeeld, en als toevoeging Is dit alles (van Doe Maar). Ondanks dat het een zeer goed album was, voelde ik toch een gemiste kans om wat oudere solo nummers te horen.

 

Groot was dan ook mijn geluk toen Henny aankondigde zijn 2e album binnen één jaar klaar te hebben (Alles is anders) en als kers op de taart zou er weer een tournee volgen. Het leek erop of mijn wensen vervuld zouden worden, want Henny kondigde aan dat deze tour ook wat oudere nummers zou bevatten. Nou weet ik dat Henny mijn voirge verslag over de En Toch tour had gelezen, en ik wil niet zeggen dat het door mij komt dat het nu anders zou zijn, maar wellicht heeft 't hem op een idee gebracht, of doen beseffen dat men ook graag zijn solo werk live hoort)

 

Afgelopen donderdag was het dus zover, de afsluiting van de tournee in Utrecht. Mooi symbolisch, En toch begon daar, en Alles is anders sluit er af. Wederom in de Hertz zaal. Ik had deze keer erg mooie plekken (helemaal vooraan, recht tegen over Henny) De show opende met het nummer Zelfs de wind (van Alles is anders) en dat was een mooie keuze. De tekst is zo enorm mooi, en Henny liet zien in vorm te zijn. Qua zang niks ingeleverd, en de band die hij bij zich heeft is nagenoeg gelijk aan eerder dit jaar.

 

Helaas ben ik niet in bezit van de setlist en kan uit mijn hoofd de volgorde van de songs niet zo opnoemen, maar de start van de show beloofde in ieder geval dat het geen integrale show met het hele nieuwe album zou worden. Een beetje variatie vind ik persoonlijk ook erg fijn.

 

Jan Hendriks profileerde zich als gitarist in een zeer positieve zin. Heb me echt vermaakt met zijn muzikale spel. Ook drummer Martijn Bosman (oa: Kane, Gotcha) is een genot om naar te luisteren en kijken.

 

Uptempo nummers van het nieuwe album zoals Meer moet dat niet zijn en Twente of Drenthe komen erg goed uit de verf live. Meer moet dat niet zijn neigt enorm naar een Doe Maar track door het reggae ritme, en dat werd live uitgebuit door een soort teaser aan het eind van het Doe Maar nummer De laatste X. Ik vond het wat jammer dat dit niet werd uitgesponnen tot het hele nummer. Zo'n heerlijke groove, en op zicht voor de band heerlijk om te spelen.

 

Van het vorige album kwamen onder andere Margreetje (blijft een feest), mug in de klamboe (lekkere funky versie, wat meer instrumenten) en Lieske voorbij. Dit laatste nummer is live naar mijn idee veel mooier dan op plaat. Het verhaal erachter maakt het nog veel mooier, maar blijkbaar moet ik Henny het zien zingen, om het breekbare te waarderen.

 

Van het album http://www.musicmeter.nl/album/12251 kwam Blij en Bang voorbij. Hendriks en Vrienten samen, erg indrukwekkend. Afgezien dat het een prachtig nummer is, was de chemie tussen de twee muzikanten erg mooi om te zien.

Ook Scharrelvarken van het zelfde album werd gespeeld. Geschreven door Belinfante, en een jolig nummer, met een grappige tekst. Leuk, want nooit live gehoord.

 

Van http://www.musicmeter.nl/album/11700 werd Als je wint gespeeld. Voorafgegaan aan zeer grappige anekdote over het opname proces met Herman Brood. Vrienten is behalve een goede artiest ook een zeer boeiende verteller. Hij zei dat hij een bloedhekel had aan artiesten die een biografie van zichzelf schreven, en dat is enigszins jammer want ik denk dat hij genoeg leuke verhalen te vertellen heeft. 

Een mens moet wat te zeuren hebben; helaas bleef het bij deze track voor dit album. Ik verlang al jaren naar een live uitvoering van Geen Ballade, maar daar zal ik nog op moeten wachten. Hopelijk komt dat nog een keer.

 

Als afsluiter werden de onvermijdelijke Doe Maar nummers gespeeld. Hoe vaak ik ze ook al live heb gehoord, het blijft gewoon leuk. Is dit alles en 32 jaar sloten de show af.

Weer een mooie show in een mooie zaal van een mooie muzikant!

 

Wat vooral opviel (en dat zie ik bij Doe Maar ook) is het plezier waarmee de band op het podium staat. En dat plezier wordt in zeer mooie manier overgedragen aan het publiek. Henny is productiever dan ooit, en ik hoop dat er snel weer een tournee en album volgt. Maar nu eerst weer de 84e reünie (zijn eigen woorden) met Doe Maar in juni 2016.

 

 

 

 



 



Album recensie Henny Vrienten - Alles is anders (2015)

Album recensie Henny Vrienten - Alles is anders (2015)

 

Het duurde 23 jaar voordat Vrienten na Henny Vrienten - Mijn Hart Slaapt Nooit (1991) met Henny Vrienten - En Toch... (2014) op de proppen kwam (Klaar, Nacht en aardige jongens niet meegerekend, want was geen solo plaat). Nu is er een 2 album in 9 maanden na En Toch... wat een verassing. Hij verteld dat de tour hem inspiratie heeft gegeven. Wat ontzettend mooi. Zeker op de leeftijd waar hij is beland... (inmiddels 67 jaar jong) en hij is alweer bezig met een 3 album! Wow.. en dan ook nog een project met George Kooymans en Boudewijn de Groot. Nee gelukkig zijn we voorlopig nog niet af van (wat mij betreft) de beste liedjesschrijver van Nederland

1.Een Ander Hart (4:52)
Meteen bij de 1e track wordt het duidelijk dat dit geen plaat is geworden gevuld met overblijvers van de En toch sessies.. Henny heeft inspiratie! Mooi nummer, met zeer mooie instrumentatie.

2.Zo Was Het, Zo Is Het (4:25)
Een mooi lied over het leven: Bij geluk hoort pijn en zo is het. Het nummer doet me terug denken aan de Mijn hart slaapt nooit cd. Dat komt aan het mooie einde, Op het moment dat Henny zijn stem verheft en lekker zeikerig gaat zingen, geniet ik des te meer. Mooi nummer!

3.Hier Is het Goed (3:58)
De 1e single van het album, en voor mij het minste nummer van de plaat. Mooi dat dit nummer nu wordt ingezet om geld in te zamelen voor de grote toestroom vluchtelingen. Dat Henny het 1 jaar terug al schreef maakt niet uit, Recenter kan een tekst niet klinken. Waarom het nummer me niet zo aanspreekt kan ik niet zeggen, maar het refrein is denk ik te makkelijk. De toevoeging van Typhoon doet me ook niks. Rare single keuze als je t mij zou vragen.

4.Meer Moet Dat Niet Zijn (4:59)
Wat mij betreft is dit nummer een van de hoogtepunten. Sterke melodie, mooie tekst, hoe simpel kan het leven zijn?
Uiteraard neigt dit nummer enorm naar Doe Maar door het reggae achtige ritme gitaartje (bespeeld door Jan Hendriks!) Daarom ligt dit waarschijnlijk ook gewoon lekker in 't gehoor. Wederom is de zang van Henny hier echt heel mooi. Deze manier van zingen vind ik echt het mooist! Meer moet het niet zijn, lekker glaasje wijn rijmt Henny simpel aan het eind van dit lied. Maar hij komt er mee weg, want het is zo heerlijk Vrienten... erg lekker nummer!

5.Spelen Met Vuur (4:20)
Dit nummer hoorde ik vorig jaar in januari tijden de tournee voor En toch voor 't eerst. Een typische Vrienten tekst, ondeugend, grappig en leuk autobiografisch. Leuk nummer geworden, ook als studio versie. Ook een mooie liefdesverklaring aan zijn vriend Ernst Jansz. Ik vind het mooi. Wat zal Jansz trots zijn op dit nummer.
En nu ben ik iets ouder, wat dikker en grijs. Maar van binnen een jongen, en ik word maar niet wijs en dat is juist zo fijn, want dat maakt Vrienten zo boeiend!

6.Zelfs de Wind (4:32)
Qua sfeer past dit nummer net zo goed op En toch... Als Henny zachter gaat zingen wordt zijn stem breekbaarder. Het blijft mooi, maar is niet echt mijn favoriete manier van zingen. De tekst is wel weer erg mooi. Je ziet het mooie meisje gewoon langs fietsen! Knap gedaan, erg mooi lied.
Leuk dat Polle Vrienten en Meke Vrienten ook meedoen. Met Xander erbij op bas is dit een aardige familie aangelegenheid geworden. Het nummer doet me overigens ook denken aan De bruid van het album Boeijen Hofstede Vrienten - Aardige Jongens (2008) (waarschijnlijk is de opbouw enigszins gelijk)

7.Twente of Drenthe (4:58)
Een opzwepend ritme neemt ons mee naar het Oosten van het land. Weer zo'n lekkere track! Dit had de 1e single moeten zijn wat mij betreft. Je zou vermoeden dat Daniël Lohues hier nog bij betrokken zou zijn (ook als je 't nummer hoort) maar niks is minder waar.. hij heeft er niks mee te maken. Wel wordt hij bedankt met de mededeling dat hij Henny op het goede pad heeft gezet. Dus de inspiratie van Lohuis is er in ieder geval wel.
Wat een heerlijke beat zeg! Het einde is weer erg grappig. Vrienten die allerlei woorden eindigent op een O probeert te zingen met het dialect... Almeloooooo... ik moet er hartelijk om lachen! Top nummer

8.Vrij (4:14)
Terug naar een dromerig nummer. Het lijkt een nummer over zijn eigen bestaan, en hij verklaart nogmaals de liefde en vooral trouw aan zijn vrouw. Mooi.

9.Alles Is Anders (3:42)
Een lied over ouder worden. Een zeer trieste tekst over vergankelijkheid. Maar zo enorm mooi geschreven. Wat een kunstenaar is de man toch. Je voelt gewoon echt medelijden met de persoon die Henny bezingt in dit nummer.

10.Er Is Meer (4:55)
Een intro met een lekker basloopje. De rustige nummers worden op een gezonde manier afgewisseld met up tempo nummers. Dat is prettig, want dat houdt het album boeiend. Wederom een erg mooie tekst. Een onverslaanbare Henny is te horen in dit nummer.. Er is meer van mij dan jij vernietigen kan erg interessant nummer

11.Nooit Meer Naar Brabant (2:59)
Het nummer waar ik een beetje huiverig voor was. Dat komt door de aanwezigheid van dhr Meeuwis. Die hoor ik niet zo graag. Het is een CCC inc. achtig nummer. Een serieus Country nummer van Nederlandse bodem. De inzet van Meeuwis wordt echter zo grappig gebracht in dit nummer, dat zijn aanwezigheid ook een stuk leuker is. Het nummer is gewoon gezellig en valt gelukkig reuze mee. Gelukkig maar.

12.Het Gaat Niet Beter Worden (4:40)
In dit nummer horen we Paul Santos weer even aan het eind. Life can be so sweet to you zingt Henny in het Engels. Ik snap de zin wel, maar niet waarom ie nou perse in het Engels moet? Zou de inspiratie hier dan echt even niet aanwezig zijn geweest? Het is een lekker feel good nummer, maar dat zinnetje verpest het echt een beetje voor me. De tekst leert je relativeren: Geniet nou maar, het gaat gewoon niet beter worden... Een goed advies. Dat zinnetje wordt 'm dan maar vergeven.

13.Even Niet Bewegen (3:20)
Een mooi en lief liedeslied. Niets meer en niets minder. Als een nummer instrumentaal wat minder boeit, zijn de teksten vaak sterk genoeg om het nummer toch nog mooi te maken en te redden.

14.Bandje in de Wolken (6:40)
Een grappige song over de tijd na het leven. Henny is van plan te gaan musiceren met alle grootheden die hij bewondert. Echter niet als zanger, want die zijn er al genoeg, maar bassen wil hij wel. Wat zal dat een feest zijn zeg!

Conclusie: 14 nieuwe nummers die samen een zeer sfeervol album maken. Knap, gezien het zijn 2e album in een jaar is, en de voorganger was ook al sterk. Vrienten bewijst hier echt aan de top van de Nederlandse muziek te horen. Begleid door een keur aan zeer goede muzikanten heeft Vrienten weer een heel leuk bandje samen gesteld. Tja, je zegt ook geen nee tegen een artiest van zijn kaliber. Leuke is dat hij veel jong talent ook een kans geeft (in dit geval vooral familie) maar bij de vorige was dat MyBaby nog. Deze band doet daar echt niet voor onder.
Ben zeer benieuwd hoe dit live klinkt, ik zal het gaan zien in Utrecht op 26-11.

Het is weer een mooi werkstuk. Meer van dit aub! . Henny was een held, is een held, en zal dat altijd blijven!

Album recensie Editors - In Dream (2015)

Album recensie Editors - In Dream (2015)

Ik ken de band vanaf de 1e cd, die ik destijds erg goed vond. Echter vind ik nu In this light and on this evening hun beste plaat, en luister de 1e 2 albums eigenlijk niet meer. Blijkbaar vind ik hun elektronische uitstapjes veel interessanter, dan de wat meer gitaar georienteerde. Natuurlijk zijn die niet slecht, maar dit ligt me wat meer. verveelt minder snel voor me. Toen ik dus vernam dat er weer een elektronische plaat aan zat te komen, klonk dat veelbelovend. En gelukkig stelt de plaat me niet teleur.

Ik heb de vinyl versie (1e uitgave is in "goud" vinyl) en deze is erg mooi vorm gegeven. Mooie gatefold hoes, leuk gekleurd vinyl en 6 zwart wit foto's (art pics) van de bandleden, en een download card. Zo hoort het.

No Harm (5:06)
De opener is lekker mysterieus, en de 1e sound bevalt me meteen. Ik weet wat ik verwacht, en wat ik nu hoor is precies dat. Wat mooi dat Tom Smith meteen laat horen waar hij toe in staat is. Lage en hoog, het wordt allemaal gebruikt in dit nummer. Dromerig, zweverig zou ik het willen omschrijven. De opener zet de toon! Mooi!

Ocean of Night (5:05)
Het intro doet me denken aan een Elton John song. Er volgt een semi up tempo beat die mijn wenkbrauwen wat doet fronzen. Meteen gaan mijn gedachten naar Coldplay's sky full of stars. Gelukkig klinkt dit nummer na het refrein minder goedkoop, want er komt een heel lekkere bas in. Het nummer is aardig, maar doet me minder. Lijkt gemaakt om als single uit gebracht te worden, want het klinkt vrij toegankelijk.

Forgiveness (3:44)
Dit nummer neigt wat meer naar de Editors zoals velen ze graag horen. Mooie zware drum. Nummer neigt tot lekker meezingen. Zal live waarschijnlijk ook wel goed werken.

Salvation (5:02)
Mooi begleid door violen (of zijn het synths?) horen we weer een sfeervol nummer wat lekker zweeft. Maar dan wordt je wakker gemaakt in het refrein! SALVATION! Wow... wat mooi zeg! Een van mijn favoriete nummer op het album!

Life Is a Fear (4:24)
Een goedkoop drum beatje opent het laatste nummer van kant a. De piano doet denken aan de oude U2 songs. In het refrein horen we een bel. Dit nummer is het meest 80's georienteerd van het hele album. En dat mag, want het klinkt lekker!

The Law (4:51)
Rachel Goswell ken ik niet, maar ze is een mooie toevoeging op dit nummer. Het is lekker traag, en lijkt vast te zitten in een slechte droom waar je wel harder wil, maar niet harder kan... Mooie sfeer in de song.

Our Love (5:18)
Verassend dit. Gezongen met de kopstem, en hij komt er mee weg, want het klinkt gewoon heel erg ok! De sound van de beat doet me wat denken aan Donna Summer. Een populaire sound in het disco tijdperk. Het zweverige synth geluid wat er bij het refrein bijkomt maakt het echt een heel erg mooi nummer

All the Kings (4:53)
Aanstekelijke beat en melodielijn vanaf het begin. Ik vind de zang hierbij ook erg mooi. In het frein is goed te horen dat de zanger meer in zijn mars heeft dan de mooie lage stem. De stem is wel het geheime wapen van deze band. Leuk nummer, wat

At All Cost (4:54)
Het mooie piano intro, en daaropvolgende rustige intro klinkt mooi.. en daar is ie weer, de mooie zang. Mooi hoe het elektrische gitaartje meetikt als ritme in dit nummer. Mooi ingetogen nummer...

Marching Orders (7:45)
De afsluiter is ook de moeite waard. Wordt mooi rustig op gebouwd, en als alle instrumenten dan bij elkaar komen moet ie lekker hard! Wederom vind ik de zang erg mooi, en dat geeft zoveel meer aan het totaal plaatje mee!. Mooi bombastische afsluiter van dit erg mooie album...

Conclusie is dat ik toch echt meer van de synth Editors houdt. De andere albums liggen stof te happen, waar deze en "in this light" nog regelmatig een draaibeurt krijgen.
Ik vind dit minstens net zo goed als "in this light" (het is iets vrolijker, dat wel) en dus gewoon een zeer degelijke plaat!

Album recensie Prince - Dirty Mind (1980)

Album recensie Prince - Dirty Mind (1980)

 

Prince in Paradiso Amsterdam

Dit was de 6e LP van de man die ik kocht, na Purple Rain,1999, Controversy, Around the world in a day en Parade. Dat was destijds toch behoorlijk wennen. Simpelweg om de reden dat deze toch een heel andere sound heeft dan de 4 voorgenoemde.
De bekende Lynn drum is hier nog niet aanwezig, en Prince zingt voornamelijk nog alles met zijn kop stem. (ik prefereer zijn normale stem) Uiteraard is dit album in de loop der jaren toch wel goed gaan bevallen. Heeft er ook mee te maken dat ik destijds de teksten nog niet zo serieus beluisterde.

De hoes heb ik nog steeds moeite mee. Prince in zijn slip, ik hoef 't niet te zien... maar goed dat ie zwart wit is ...

 Dirty Mind (4:11)
Als jong ventje doet dit nummer me denken aan Controversy. Maar dat duurt niet lang. Het is vanaf zin één duidelijk wat Prince wil. Sex. A dirty mind is a joy forever moet ie gedacht hebben, en gelijk heeft ie.. I don't want to hurt you baby, I only want to lay you down.. Het is wel duidelijk. De toch wel tyoische Prince sound in alle nummers van dit album geven het een vertrouwd gevoel. Lekker die bonkende synths, en de gitaar van Prince heeft een fijne sound. Een van de favoriete Prince tracks hier in huis.

2.When You Were Mine (3:44)
Fijne meezinger, met een erg mooi solo van Dr Fink. Wordt nog vaak live gespeeld, en ik kan er nog steeds van genieten. Simpel maar fijn nummer

3.Do It All Night (3:42)
Prince heeft een Dirty mind en wil het de hele nacht doen. Tja, hij was net 20 toen, ik snap t wel...

Leuk nummer, maar meer vanwege de inhoud dan dat ik 't een hoogstaande song vind

4.Gotta Broken Heart Again (2:13)
Dit nummer heb ik altijd wat minder gewaardeerd. Tot aan de 2002 One nite alone tour, want toen speelde Prince dit nummer in zijn set omgezet in een fantastische Ballad. En zo enorm mooi (met kopstem) gezongen... dat gaf dit nummer een compleet andere dimensie. (als je t wilt zien, er staat een versie op de Live At The Aladdin Las Vegas dvd) Grappig hoe zo'n ervaring een nummer een andere wending kan geven.

5.Uptown (5:30)
Aardig nummer, maar niet mijn favoriet. De tekst is wederom wel erg leuk, en daarom het nummer toch ook wel, Het instrumentale intermezzo vind ik het mooiste in dit nummer. De synths die Prince in die tijd zovveel gebruikte... mooie "borrelende" sound...

6.Head (4:40)
Tja... Wist ik veel toen... Maar nu... een nummer over pijpen... Prince deed t gewoon al in 1980.. al die stoere rappers die nu zogenaamd expliciet zijn... Prince was jullie voor. De geniaalste solo van Dr Fink ooit is te vinden in dit nummer. Mijn favoriete nummer op dit album. Live in 1988 tijdens de Lovesexy tour ook erg gaaf uitgevoerd.

7.Sister (1:33)
Een soort Punk / Rock n roll nummer met één van de meest controversiéle teksten die ik ooit gehoord heb.. Incest... Prince doet t gewoon weer, en ook in 88 gaaf uitgevoerd (nog meer rock) Geen bijzonder nummer muzikaal gezien, maar door de tekst natuurlijk wel zo geworden.

8.Partyup (4:24)
Een leuk feestelijke afsluiter is de laatste track. Niet meer, en niet minder.

Het is een kort album, maar dat is echt heel erg ok. De muziek is fijn, herkenbaar en funky! Prince laat hier wel horen dat ie enorm schijt heeft aan kritieken (iets wat m ook parten speelt) en komt er gewoon mee weg. Zeer gedurfd album van de jonge Prince.

 

Album recensie Prince - Prince

Album recensie Prince - Prince (1979)

 

 

Een zeer verlegen Prince die in American bandstand zijn opwachting maakt. De presentator probeert hem tevergeefs wat zinnen los te peuteren, maar Prince schijt bijna in zijn broek van ongemak, zo lijkt het. Hij krijg er een paar woorden uit, zoals op de vraag hoeveel instrumenten bespeel je? Het antwoord na lang twijfelen: 1000... Als Prince zijn ding mag doen (playbak dat wel) zien we ineens een andere man. Hij voelt zich thuis met zijn muziek! Ik zie een Mick Jagger achtige beweging hier en daar, maar vooral een entertainer, die nog wel zijn juiste plek moet vinden. Raar ventje die Prince. Natuurlijk hilarisch om te zien, maar ook wel zielig. Het is uiteindelijk wel goed gekomen met zijn zelfvertrouwen, gelukkig maar. Hij speelde I wanna be your lover en Why you wanna treat me so bad. Prince in zijn gouden broek... zoek het maar eens op, mooi beeldmateriaal! (Prince videos vinden kost even wat meer tijd helaas, niet veel beschikbaar op youtube)

1.I Wanna Be Your Lover (5:47)
Het nummer zelf is een funky tune. De single deed niet zoveel buiten de zwarte lijsten in de USA. Dat snap ik ook wel als ik de single edit hoor. De lange versie die op dit album te horen is heeft een lekker muzikaal verleng stuk, en een heerlijk basloopje. Misschien hadden ze dat erin moeten houden. Lekkere opener!

2.Why You Wanna Treat Me So Bad? (3:49)
Een lekkere gitaar track. Prince voelt zich niet juist behandeld en gaat verhaal halen. Heerlijke mee zinger!

3.Sexy Dancer (4:18)
Een disco tune, waar Nile Rodgers zo gitaar op had kunnen spelen. Uiteraard is het niet zo, maar Prince lijkt wel wat geïnspireerd te zijn door zijn sound. Het is een hijgende Prince die het lichaam van een danseres bewondert. Deze versie doet me niet zoveel. De lange versie echter wel. Daar zit een heerlijke rauwe gitaar solo in. Helaas niet te vinden op de versie hier.

4.When We're Dancing Close and Slow (5:18)
Een erg mooie slow track die me altijd geraakt heeft. Groot was dan ook de vreugde toen hij 'm speelde tijdens een van de NSJ concerten in Ahoy 2011. Wat ontzettend mooi. Zowel op plaat als live!

5.With You (3:59)
Een ballad. De tekst vind ik erg mooi. De muziek trekt me wat minder. Later ook nog verschenen als cover op Jill Jones - Jill Jones (1987). Dan heeft het origineel toch mijn voorkeur. Al kan Jill erg mooi zingen, en zit er een goede stem op, Prince legt er wat meer gevoel in. Het laatste stuk vind ik overigens erg mooi gezongen. Die verhoging, het einde.. ja het nummer is daarom toch interessant genoeg. Het gitaartje (en het intro) doen me wat aan country muziek denken, en ook een beetje aan een Lionel Richie ballad (wat dan weer een link heeft, want die komt uit die hoek toch?)

6.Bambi (4:22)
Weer een lekkere rock track! Deze keer een tekst over een lesbienne. Prince probeert haar te overtuigen dat ze de vrouwenliefde moet laten voor wat het is, want het is beter met een man.
All your lovers, they look just like you
But they can only do the things that you do
Oh come on baby and take me by the hand
I'm gonna show you what it's like to be loved by a man.
Het verhaal gaat dat hij tijdens de Nude tour in 1990, toen Loïs Lane het voorprogramma deed, hij één van de zussen (die lesbisch is) recht in het gezicht heeft aangekeken terwijl hij dit nummer deed. Het heeft overigens geen effect gehad. Als het al echt is gebeurd, is het misschien iets respectloos geweest. Overigens is dit nummer ook nog eens gecovered door Duff McKagan als b kantje voor een van zijn singles. Een leuke poging, maar zeker geen geniale cover.
Overigens is dit overal als B-kant van Still waiting uitgekomen op single, behalve in België, daar was het andersom. En dat vind ik een logische keuze. Leuke single om te vinden in goede staat. Is te vinden voor een iets duurdere prijs, maar best nog te betalen.

7.Still Waiting (4:24)
Wederom een country achtige opening. Prince is eenzaam, en doet zijn beklag. Tja, dat krijg je als je je pijlen richt op een lesbische dame Een bescheiden hitje geweest in de USA, en dat snap ik wel. Er zijn sterkere tracks om op single te zetten. Dit vind ik niet slecht, maar zeker een van de mindere van dit album

8.I Feel for You (3:24)
Ik kende dit nummer van Chaka Kahn, en kwam er pas achter dat het een Prince song was nadat ik de lp voor het eerst draaide. Ze heeft er een dikke hit mee gehad, maar dat was ook in het jaar van Prince zijn enorme populariteit. Da's puur toeval natuurlijk, maar wel een leuk toeval. De versie van Chaka is wat bruisender, levendiger. En Stevie Wonder op mondharmonica. Ik ben niet zo van de disco sound, dus beide nummers zouden me normaal niet zoveel doen, maar het instrumentale deel vind ik echt verrekt funky! Nog steeds een feest als Prince live doet. Helaas heeft ie wat van de teksten veranderd, zodat het wat meer naar spiritualiteit neigt ipv sexualiteit. Maar we weten wel beter.

9.It's Gonna Be Lonely (5:30)
Een absolute mooie afsluiter. Prince lijkt dan toch zijn liefde gevonden te hebben, maar deze blijft deels onbeantwoord, want ze wil steeds weg... Dus is ie alsnog eenzaam. De plaat begint met een smeekbede om iemands "lover" te zijn, en eindigt in mineur, want het is blijkbaar niet gelukt. Dit nummer heeft een mooie sfeervolle synth meelopen tijdens het hele nummer. Ik vind het prachtig.

Ten opzichte van For You heeft Prince wat meer smoel gekregen. Het klinkt wat minder geforceerd, en wat vrijer. De gitaar krijgt meer ruimte, en de compositities worden sterker, dus duidelijk vooruitgang! Toch beleef ik aan dit album net zoveel plezier als zijn voorganger. De Prince trein was aan 't rollen, en kon voorlopig niet meer worden stop gezet!

Album recensie Prince - For you

Album recensie Prince - For you (1978)

 

 

Prince op de hoes met een Afro kapsel. Zoals hij nu anno 2015 ook rondloopt. Eigenlijk is de cirkel rond. Zeker nu zijn nieuwe album HitnRun ook weer opent met een stuk van For you. Dit album met terugwerkende kracht gekocht. Dat was in 1987. Prince was enorm populair, en alle albums waren vollop te krijgen. Deze kocht ik bij de V&D, ik ging 'm luisteren alvorens te kopen, en naast me stond iemand Sign O the times te luisteren, daarnaast luisterde iemand Purple Rain, en daarnaast iemand Dirty Mind. 4 luister units, en Prince was het enige wat men toen leek te luisteren

Mooi plaatje moet dat geweest zijn. Jammer dat er geen mobiele telefoons bestonden, want ik had er zeker een filmpje van gemaakt.

1.For You (1:06)
Wat een mooi intro voor een debuut! Prince maakt een belofte:
All of this and more is for you
With love, sincerity and deepest care
My life with you I share
Iets wat ook waar bleek (als die jaren later) Knappe gewaagde opener. Mooi ook nog!

2.In Love (3:38)
Een disco nummer wat lekker wegluistert. De typische Prince sound is nog niet aanwezig, en Prince lijkt nog wat zoekende. De teksten zijn al wel erg mooi op sommige punten. We moeten niet vergeten dat hij pas 18 was ten tijde van dit album

3.Soft and Wet (3:01)
De titel geeft al een vermoeden, en de tekst bevestigt het: Prince was op zijn 18e al een durfal en vooral een geilneef. (logisch op die leeftijd) Dat je afdwingt alles zelf te doen is al uitzonderlijk, maar dat je dan in 1978 een nummer met zo'n tekst gewoon op de plaat zet, getuigt van heerlijke arrogantie! Al is Prince in deze tekst nog niet recht toe recht aan, weet iedereen waar dit nummer over gaat natuurlijk. Enige subtiliteit was hier nog aanwezig! Heerlijk nummer

4.Crazy You (2:17)
Een lekker laidback liedje. Heerlijke sfeer zit er in dit nummer. Heel erg niet Prince achtig, en daarom zo leuk dat ie op dit album nog zulke muziek maakte.

5.Just as Long as We're Together (6:24)
Alles wees nog richting disco, funk en soul op dit album. Hier horen we Prince een deel zingen met zijn lage, normale stem. Heerlijk uptempo nummer, met een waanzinnig mooi instrumentaal climax. De drums, de synths, de funky gitaar.. Prince bespeelde ze allemaal, en het is zo verdomd lekker, en zo verdomd knap als je bedenkt dat het allemaal van zijn hand komt!

6.Baby (3:09)
Prince heeft het onveilig gedaan, en zit nu met een dillema.. maar besluit uiteindelijk om zijn verantwoording te nemen. Een leuke woordspeling met de titel, want pas aan het einde van de tekst blijkt dat zijn partner zwanger is. Dat maakt het liedje ook leuk! Voor zover ik weet heeft de man geen kids, dus in hoeverre dit over zijn eigen leven gaat weet ik niet, maar ik vermoed dat er enige fictie in zit.

7.My Love Is Forever (4:09)
Een vrolijk disco deuntje, waar een heerlijke gitaar solo in zit. Het nummer zelf doet me niet zo veel, maar die solo maakt het toch een vermakelijk nummer.

8.So Blue (4:26)
Het intro met de bas zet me op het verkeerde been, want er lijkt een funky track aan te komen, maar dan klinkt er een nummer wat een vervolg lijkt van Crazy You, Weer dat laid back sfeertje. Prince zijn stem leent zich uitermate goed voor dit soort muziek. Kan ie niet alsnog zoiets maken? Je voelt de weemoedigheid van de man in het nummer. Dat is zo knap! De zon schijnt wel, maar toch voelt ie zich echt heel erg klote. Hij hullt de hele dag, en dat brengt ie over. Mooi!

9.I'm Yours (5:01)
Prince laat op het allerlaatste moment zijn rock kant horen, en daar ben ik gelukkig mee. Wat een intro, Prince laat horen waar hij vocaal toe in staat is, en gooit er een lekkere gil uit. Hij zingt nog steeds met kopstem, maar op een agressieve manier. Ik vind het heerlijk. De gitaar die volgt na het zingen van I'm yours is werkelijk om van te smullen! Het instrumentale deel wordt alleen maar lekkerder. Het plotselinge einde waar tock langzaam naar toe wordt gewerkt is wat teleurstellend. Niet omdat het slecht wordt, maar omdat het zo lekker is, en nu ineens afgelopen! Dit smaakt naar meer.

Ik kan natuurlijk nooit meer zeggen hoe ik dit album zou beoordelen als ik nooit eerder ander werk van de man had gehoord. Maar dat dit geen slechte plaat is moge duidelijk zijn. Het is echt een vermakelijk album, met hier en daar al echt erg sterke songs. Muzikaal gezien ook al erg knap, zeker met de wetenschap dat ie alles alleen deed. Ook de productie. Ik denk dat met een andere producent dit album nooit zo eerlijk had geklonken als het nu doet. What you see is what you get, en dat hoor je.